Andrzej Piotr Biernacki

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1903 Lublin
Data i miejsce śmierci	30 lipca 1963 Warszawa
Specjalność: interna, hematologia
Odznaczenia

Andrzej Piotr Biernacki (ur. 14 marca 1903 w Lublinie, zm. 30 lipca 1963 w Warszawie^[1][2][3][a]) – polski lekarz, specjalizujący się w zagadnieniach z zakresu chorób wewnętrznych, oraz schorzeń krwi i układu krwiotwórczego^[1].

Urodził się w rodzinie lekarza Mieczysława Józefa (1862–1948) i Zofii Anny z Weysflogów^[6]. Był bratem Mieczysława Kwiryna – polskiego matematyka. W 1920 roku służył ochotniczo w Wojsku Polskim. Szkołę średnią ukończył w Lublinie. Studiował medycynę na Uniwersytecie Warszawskim i w Instytucie Pasteura w Paryżu. W latach 1929–1931 był lekarzem kolonii polskiej Orzeł Biały w st. Espirito Santo w Brazylii. Po powrocie do kraju został asystentem kliniki chorób wewnętrznych Uniwersytetu Warszawskiego^[7].

W czasie powstania warszawskiego w oddziale „Bakcyl”, pracował w szpitalu polowym przy ulicy Lwowskiej 13^[2].

Po wojnie pracował w Warszawie jako lekarz internista^[2]. W latach 1945–1947 był redaktorem naczelnym „Polskiego Archiwum Medycyny Wewnętrznej”^[8]. Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk od 1954 roku, sekretarz Wydziału Nauk Medycznych PAN^[9]. Przez trzy lata zasiadał w Prezydium tej instytucji^[9]. Był również członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego^[1]. Prekursor i propagator stosowania balneologii w leczeniu chorób^[1].

Od 1936 roku był mężem kompozytorki i skrzypaczki Grażyny Bacewicz^[1][10][11]. Ich córką jest Alina Biernacka (ur. 1942), malarka^[12].

Zmarł 30 lipca 1963 w Warszawie^[1][2][3].

• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: po raz drugi 22 lipca 1952^[13])
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955)^[14]