Androsteron
Androsteron
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
(3R,5S,8R,9S,10S,13S,14S)-3-hydroksy-10,13-dimetylo-1,2,3,4,5,6,7,8,9,11,12,14,15,16-tetradekahydrocyklopenta[a]-fenantren-17-on
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
ADT
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C19H30O2
|
Masa molowa
|
290,44 g/mol
|
Wygląd
|
białe kryształki[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
53-41-8
|
PubChem
|
5879
|
SMILES
|
CC12CCC(CC1CCC3C2CCC4(C3CCC4=O)C)O
|
|
InChI
|
InChI=1S/C19H30O2/c1-18-9-7-13(20)11-12(18)3-4-14-15-5-6-17(21)19(15,2)10-8-16(14)18/h12-16,20H,3-11H2,1-2H3/t12-,13+,14-,15-,16-,18-,19-/m0/s1
|
InChIKey
|
QGXBDMJGAMFCBF-HLUDHZFRSA-N
|
|
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
androstan, testosteron
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Androsteron, ADT – organiczny związek chemiczny, męski hormon płciowy należący do androgenów[1]. Jest to produkt przemiany testosteronu, o podobnym, lecz słabszym działaniu fizjologicznym[3].
Androsteron był pierwszym męskim hormonem płciowym wyodrębnionym w stanie czystym i scharakteryzowanym. Dokonał tego w 1931 r.[4] Adolf Butenandt, uzyskując 1,4 mg czystego związku z 200 l moczu mężczyzn[3].
Przypisy
- ↑ a b c d Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 34, ISBN 83-7183-240-0 .
- ↑ a b Androsteron (nr 31579) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2018-02-26]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Ari M.P.A.M.P. Koskinen Ari M.P.A.M.P., Asymmetric Synthesis of Natural Products, wyd. 2, Wiley, 2012, s. 237, DOI: 10.1002/9781118347300, ISBN 978-1-118-34730-0 (ang.).
- ↑ A.A. Butenandt A.A., Über die chemische Untersuchung der Sexualhormone, „Zeitschrift für Angewandte Chemie”, 44 (46), 1931, s. 905–908, DOI: 10.1002/ange.19310444602 (niem.).
|
|