Andria Balancziwadze (gruz. ანდრია ბალანჩივაძე; ur. 19 maja?/1 czerwca 1906 w Petersburgu, zm. 28 kwietnia 1992 w Tbilisi) – gruziński kompozytor. Syn Melitona, brat choreografa Georgiego. Absolwent konserwatoriów: Tyfliskiego (w klasie kompozycji Michaiła Ippolitowa-Iwanowa) i Leningradzkiego (w klasie fortepianu Mariji Judiny). Od 1935 wykładał w konserwatorium w Tbilisi, od 1942 jako profesor, a od 1962 jako kierownik katedry kompozycji. Od 1932 należał do Związku Kompozytorów Gruzińskiej SRR, którego 1953–1961 i 1968–1973 był przewodniczącym Zarządu, następnie honorowym przewodniczącym. Autor dwóch symfonii, czterech koncertów fortepianowych i baletu „Serce gór” (1936). W swych utworach reprezentuje postromantyczny akademizm radziecki. Jego I Symfonię wykonała na swym koncercie 25 stycznia 1972 Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie. Dyrygował Dżansug Kachidze. W 1968 został Ludowym Artystą ZSRR. Był deputowanym do Rady Najwyższej Gruzińskiej SRR od 1. do 5. kadencji.
Wybrane utwory
- Symfonia nr 1 – 1944
- Symfonia nr 2 – 1959
- Poemat symfoniczny „Dniepr” – 1947
- Poemat symfoniczny „Morze” – 1952
Odznaczenia i nagrody
Bibliografia