Anastazja Barnimówna (ur. w okr. 1239–1245, zm. 15 marca 1317 w Rybnicy[1][2]) – żona Henryka I Pielgrzyma, księcia meklemburskiego na Wyszomierzu, córka Barnima I Dobrego, księcia szczecińskiego i pomorskiego oraz Marianny.
Życiorys
Anastazja występuje w meklemburskich dokumentach źródłowych od 29 sierpnia 1273. Najpóźniej w 1260 wyszła za mąż za Henryka I Pielgrzyma. W latach 1272–1287 sprawowała regencję w imieniu małoletnich synów, na skutek pielgrzymki do Ziemi Świętej jej męża oraz okresu niewoli saraceńskiej, w jakiej pozostawał w Kairze i Babilonie[1].
Oprawa wdowia Anastazji opiewała ziemie położone na wyspie Poel. Zmarłą 15 marca 1317 pochowano bez sarkofagu[potrzebny przypis], w kościele franciszkańskim w Wyszomierzu(inne języki)[3].
Rodzina
Ze związku małżeńskiego z Henrykiem I Pielgrzymem pochodziło troje znanych dzieci:
Genealogia
Bogusław II
ur. w okr. 1178–1184
zm. 23 lub 24 I 1220 lub 1221
|
|
Mirosława
ur. w okr. 1190–1195
zm. p. przed 2 II 1237
|
|
Eryk X Knutsson
ur. ok. 1180
zm. 10 IV 1216
|
|
Rycheza duńska
ur. ?
zm. ?
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Barnim I Dobry
ur. zap. ok. 1210
zm. 13 lub 14 XI 1278
|
|
Marianna
ur. 1215
zm. 27 VI 1252
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Henryk I Pielgrzym
ur. po 1230
zm. 2 I 1302
OO najp. 1260
|
Anastazja Barnimówna
(ur. w okr. 1239–1245,
zm. 15 III 1317)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Jan III
ur. po 1266
zm. 27 V 1289
|
Henryk II Lew
ur. po 14 IV 1266
zm. 21 lub 22 I 1329
|
Ludgarda
ur. 1261
zm. 12 XII 1283
|
|
|
Przypisy
Bibliografia