Alphonse-Hubert de Latier de Bayane (ur. 30 października 1739 w Véry, zm. 27 lipca 1818 w Paryżu) – francuski kardynał.
Życiorys
Urodził się 30 października 1739 roku w Véry, jako syn Louisa de Latier de Bayane i Catherine de Sibeud de Saint-Ferréol[1]. Studiował na Sorbonie, gdzie uzyskał doktorat z teologii. 17 marca 1760 roku przyjął święcenia kapłańskie[1]. Następnie został audytorem Roty Rzymskiej i regentem Penitencjarii Apostolskiej[1]. Po tym jak odmówił uznania Konstytucji cywilnej kleru, udał się na wygnanie do Florencji[1]. 23 lutego 1801 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała diakona została ogłoszona 9 sierpnia 1802 roku i nadano mu diakonię Sant’Angelo in Pescheria[2]. W 1807 roku ostatecznie powrócił do Paryża[1]. Nie udało mu się doprowadzić do zgody pomiędzy Napoleonem a Piusem VII[1]. W 1810 roku uczestniczył w ślubie cesarza z Marią Ludwiką, przez co został jednym z „czerwonych kardynałów”[1]. Trzy lata później został senatorem, a w 1814 – parem Francji. W 1816 roku został Wielkim Oficerem Legii Honorowej[1]. Zmarł 27 lipca 1818 roku w Paryżu[1].
Przypisy
,_cardinal(1801).jpg)
