Syn Franciszka i Franciszki[3]. W czasie II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej[4], brał udział m.in. w powstaniu warszawskim[2]. Pracował następnie w fabryce maszyn rolniczych i starostwie powiatowym w Tczewie. W 1952 podjął pracę w Stoczni Gdańskiej, był w niej zatrudniony m.in. na stanowisku kierownika w biurze konstrukcyjno-projektowym. W 1963 ukończył studia na Wydziale Budowy Okrętów Politechniki Gdańskiej[4]. Wcześniejsze podjęcie studiów uniemożliwiały mu względy polityczne[2].
Brał udział w protestach w grudniu 1970 i czerwcu 1976, od 1978 współpracował w Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża. W sierpniu 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, wchodził w skład prezydium komisji zakładowej „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego przewodniczył komitetowi strajkowemu, po pacyfikacji został tymczasowo aresztowany na okres pół roku, następnie skazano go za działalność opozycyjną na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Kontynuował działalność opozycyjną m.in. w zakresie organizacji pomocy dla represjonowanych i kolportowania wydawnictw niezależnych. W 1988 ponownie organizował strajk w swoim zakładzie pracy. Dwa lata później przeszedł na emeryturę[4].
W latach 1991–1993 sprawował mandat posła na Sejm I kadencji, wybranego z listy Wyborczej Akcji Katolickiej w okręgu gdańskim[1]. Od 1991 do 1995 działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym, a od 1996 do 2000 w Ruchu Odbudowy Polski, w którym pełnił funkcję wiceprzewodniczącego władz okręgowych. W 1994 wstąpił do Stowarzyszenia Godność, a w 2003 do Stowarzyszenia Solidarni z Kolebki[4]. Należał również do stowarzyszenia „Nasza przyszłość – Polska”[5].
