Ten artykuł dotyczy męskiego imienia. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Alma (deseret 𐐈𐐢𐐣𐐈)^[1] – imię męskie występujące w wyznaniach należących do ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów). Pochodzi z Księgi Mormona, w której nosiły je dwie kluczowe postacie. Pojawiło się w źródłach już w początkach mormonizmu. Popularne w zdominowanym przez świętych w dniach ostatnich stanie Utah. Występuje wśród wyznających mormonizm Maorysów, jak również w odwołujących się do mormonizmu grupach praktykujących małżeństwa pluralistyczne. Znalazło odzwierciedlenie w szerszej mormońskiej kulturze. Jako imię wywiedzione z pism świętych uznawane jest za powód do dumy. Ma także wywierać pozytywny wpływ na życie duchowe noszącego je człowieka.

Pochodzi z Księgi Mormona, jednego z pism świętych przynależnych do kanonu tej tradycji religijnej. Nosiły je w tym tekście dwie kluczowe postacie. Pierwsza, wyższy kapłan, żyć miała w II wieku p.n.e.^[2] Druga, syn poprzedniego, wyższy kapłan oraz naczelny sędzia, działać miała na przełomie II i I wieku p.n.e.^[3]

Imię pojawia się w źródłach historycznych w początkach mormonizmu. Nosiło je kilka postaci z wczesnej historii Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Wymienia się tutaj Almę Pratta^[4], jednego z synów Parleya P. Pratta oraz Hannahetty Snively^[5], a także Almę Kimballa, jednego z wnuków Hebera C. Kimballa. Jednym z pierwszych misjonarzy wysłanych do Japonii oraz autorem tłumaczenia Księgi Mormona na język japoński był z kolei Alma O. Taylor^[6].

Jego historyczne występowanie nie jest wszakże ograniczone do postaci pamiętanych przede wszystkim z aktywności religijnej. Nieco później nosił je bowiem Alma Richards, lekkoatleta, mistrz olimpijski ze Sztokholmu (1912)^[7] oraz pierwszy mieszkaniec Utah ze złotym medalem olimpijskim w dorobku^[8].

Wśród świętych w dniach ostatnich jest popularnym i dość chętnie wybieranym imieniem. Częściowo wynika to z jego silnego zakorzenienia w materiałach publikowanych przez Kościół^[9]. Inne, rzadziej wykorzystywane imiona bowiem, takie jak Szule czy Zenok, w podręcznikach, przemówieniach czy prasie kościelnej pojawiają się znacznie rzadziej^[10].

Często spotyka się je w zdominowanym przez mormonów stanie Utah, choć szczyt jego popularności tamże przypadł na 1913^[11]. Z uwagi na przemożny wpływ mormonizmu na kulturę Utah zalicza się je do najbardziej oczywistych imion kojarzonych ze stanem^[12].

Jako imię specyficznie mormońskie znalazło odbicie w kulturze Kościoła, z którego wierzeń wyrosło. Artykuł na łamach pisma „Friend” z maja 1994 wskazuje choćby, że imię zaczerpnięte z Księgi Mormona może być powodem do dumy oraz wywierać pozytywny wpływ na życie duchowe noszącego je człowieka^[13]. Podobną tematykę porusza numer tego samego pisma z lutego 1995^[14].

Występuje nie tylko w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, głównej denominacji świętych. Pojawia się też wśród wiernych należących do mniejszych odłamów, w tym do Fundamentalistycznego Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich^[15]. Nosili je także przywódcy praktykującej małżeństwa pluralistyczne grupy mormońskiej osiadłej w Meksyku, Alma Dayer LeBaron, Sr. oraz jego syn Alma Dayer LeBaron, Jr.^[16]

Międzynarodowa ekspansja mormonizmu przyczyniła się do pojawienia się imienia Alma również poza granicami Stanów Zjednoczonych. Występuje chociażby wśród nowozelandzkich Maorysów (w zapisie Arami)^[17].

• Alma – imię żeńskie

• Marianne T. Watson. The 1948 Secret Marriage of Louis J. Barlow: Origins of FLDS Placement Marriage. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 40 (1), s. 83–136, 2007. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399.