W początku 1933 odwołany do centrali MSZ, był kierownikiem referatu umów dwustronnych w biurze Radcy Ekonomicznego, następnie kierownikiem referatu państw Europy Środkowej w Wydziale Wschodnim MSZ. W 1935 delegowany do Bukaresztu w związku z rokowaniami w sprawie delimitacji granicy polsko-rumuńskiej, od maja 1935 pozostał tam jako I radca poselstwa, a następnie ambasady RP w Bukareszcie. Wraz z ambasadorem Rogerem Raczyńskim odegrał istotną rolę we wrześniu 1939, po przekroczeniu granicy polsko-rumuńskiej przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego, rząd RP, a także Naczelnego WodzaEdwarda Śmigłego-Rydza w konsekwencji agresji ZSRR na Polskę. Po internowaniu najwyższych władz RP przez władze rumuńskie uczestniczył czynnie w procesie legalnego przekazania władzy przez dotychczasowego Prezydenta i rząd formującemu się w Paryżu Rządowi RP na uchodźstwie. W październiku 1939 mianowany ministrem pełnomocnym. Po likwidacji na żądanie III Rzeszy poselstwa RP w Bukareszcie i konsulatów generalnych na terenie Rumunii (listopad 1940) został przydzielony do ambasady RP w Ankarze. W 1941 kierownik konsulatu generalnego RP w Stambule. W grudniu 1942 został mianowany pierwszym ambasadorem RP w Republice Chińskiej, przy rządzie Czang Kaj-szeka w Chongqingu. Funkcję tę sprawował do lipca 1945 – utraty uznania międzynarodowego przez Rząd RP na uchodźstwie ze strony Wielkiej Brytanii, USA, Chin i większości krajów konstytuującej się ONZ. Od 1945 na emigracji. Po krótkim pobycie w Indiach, 12 grudnia 1946 przybył wraz z żoną do Australii, osiedlając się w Potts Point w Sydney. Aktywny w życiu politycznym, społecznym i kulturalnym emigracji polskiej i związków imigranckich.
Prezes Polskiego Towarzystwa Demokratycznego (Polish Democratic Society) w Sydney (1947–50), w latach 1950–51 pierwszy przewodniczący Rady Związkowej Organizacji Polskich w Australii (Federal Council of Polish Associations in Australia). Działacz międzyetnicznych organizacji imigrantów pochodzenia europejskiego w Australii (wiceprezes United Council of Migrants and of the New Australians' Cultural Association, członek rady oddziału stanowego New Settlers' League of Australia), członek Australian Council for International Social Service i Australijskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (Australian Institute of International Affairs), gdzie zajmował się tłumaczeniami i analizą dokumentów rosyjskojęzycznych. Uzyskał obywatelstwo australijskie 14 lipca 1959.
W 1953 rozpoczął współpracę z pismem Tygodnik Katolicki w Melbourne (od 1965 Tygodnik Polski), od 1963 był jego głównym komentatorem międzynarodowym. Przez lata prowadził dział poświęcony wydarzeniom politycznym na świecie w piśmie Wiadomości Polskie w Sydney. Opublikował tam w latach 1967–1968 serię artykułów: Polska w II wojnie światowej. Współpracował również z prasą katolicką w Sydney (The Catholic Weekly) i miesięcznikiem Vision.
Autor artykułu Les Traditions de la Diplomatie Polonaise, w Revue d’Histoire Diplomatique (Paryż 1925) i książki La Question Polonaise Depuis 1830 Jusqu'à la Grande Guerre (Paris, 1926), a także opublikowanych w Zeszytach Historycznych wspomnień z września–października 1939 (Alfred Poniński Wrzesień 1939 w Rumunii, Zeszyty Historyczne z. 6. Paryż 1964, s. 146–202).
