Alfa Columbae
α Col
|
Położenie w gwiazdozbiorze
|
Dane obserwacyjne (J2000)
|
Gwiazdozbiór
|
Gołąb
|
Rektascensja
|
05h 39m 38,941s
|
Deklinacja
|
-34° 04′ 26,80″
|
Paralaksa (π)
|
12,48 ± 0,36″[1]
|
Odległość
|
261,3 ± 7,8 ly 80,1 ± 2,4 pc
|
Wielkość obserwowana
|
2,65m[1]
|
Ruch własny (RA)
|
1,58 ± 0,28 mas/rok
|
Ruch własny (DEC)
|
−24,82 ± 0,50 mas/rok
|
Prędkość radialna
|
35,0 ± 4,0 km/s
|
Charakterystyka fizyczna
|
Rodzaj gwiazdy
|
gwiazda ciągu głównego, zmienna typu Gamma Cassiopeiae
|
Typ widmowy
|
B9 Ve[1]
|
Masa
|
4,5 M☉[2]
|
Promień
|
5,8 R☉[3]
|
Wielkość absolutna
|
-1,9m
|
Prędkość obrotu
|
180 km/s[2]
|
Temperatura
|
12 963 K[3]
|
Alternatywne oznaczenia
|
|
Alfa Columbae (α Col) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Gołębia o typie widmowym B9 V. Znajduje się około 261 lat świetlnych od Słońca.
Nazwa
Tradycyjna nazwa gwiazdy, Phact, wywodzi się od arabskiego فاختة, fāẖita, co oznacza „sierpówkę”[2].
Charakterystyka
Alfa Columbae jest białą gwiazdą, należy do typu widmowego B, jest to gwiazda zmienna typu Gamma Cassiopeiae. Jej jasność obserwowana zmienia się nieznacznie, od 2,62m do 2,66m[4]. Wiruje ona szybko wokół osi, na równiku prędkość obrotu to co najmniej 180 km/s, 90 razy szybciej niż w przypadku Słońca. Powoduje to jej spłaszczenie i tworzy otoczkę ze słabiej związanego gazu, rozciągającą się na odległość dwóch promieni gwiazdy. Z otoczki tej pochodzą silne linie emisyjne wodoru. Gwiazda wypromieniowuje około 1000 razy więcej energii niż Słońce[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Alfa Columbae w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c d Jim Kaler: Phact. STARS. [dostęp 2016-01-13]. (ang.).
- ↑ a b A. Meilland, Ph. Stee, O. Chesneau, C. Jones. VLTI/MIDI observations of 7 classical Be stars. „Astronomy and Astrophysics”. 505 (2), s. 687–693, październik 2009. DOI: 10.1051/0004-6361/200911960. arXiv:0908.1239. Bibcode: 2009A&A...505..687M. (ang.).
- ↑ Phact. Alcyone.de. [dostęp 2016-01-14]., dane gwiazdy za: Kholopov, P.N. et al.. Combined General Catalogue of Variable Stars. „Combined General Catalogue of Variable Stars”. 4.1 Ed (II/214A). 1, 1998. brak numeru strony