Aleksandra Branicka

Aleksandra von Engelhardt
Ilustracja
Portret autorstwa Józefa Grassiego z 1793
Rodzina

Braniccy herbu Korczak

Data urodzenia

1754

Data śmierci

15 sierpnia 1838

Ojciec

Wasyl von Engelhardt

Matka

Maria Potiomkin

Mąż

Franciszek Ksawery Branicki

Dzieci

Katarzyna Potocka, Władysław Grzegorz Branicki, Zofia Branicka, Elżbieta Branicka, Aleksander Branicki

Odznaczenia
Order Świętej Katarzyny Męczennicy – I klasa

Aleksandra Katarzyna z Engelhardtów Branicka (ur. 1754, zm. 15 sierpnia 1838[1]) – żona Franciszka Ksawerego Branickiego, oficjalnie uważana za córkę Wasyla von Engelhardt i Marii Potiomkiny.

Henryk Mościcki twierdził, że była ona pierworodną, nieślubną córką wielkiej księżny, przyszłej cesarzowej Katarzyny i hrabiego Siergieja Sałtykowa[2]. Według innych danych, uznawanych za plotki, miała być nieślubną córką Katarzyny II z jej związku z hrabią Siergiejem Sałtykowem – zaraz po urodzeniu cesarzowa Elżbieta miała zamienić ją na niemowlę płci męskiej niewiadomego (bądź „czuchońskiego”, czyli estońskiego) pochodzenia, które uznano jako syna Katarzyny, późniejszego cesarza Pawła I Romanowa[3].

Była siostrzenicą, później jedną z kochanek Grigorija Potiomkina, faworyta Katarzyny Wielkiej.

Portret Aleksandry z 1781 z orderem Św. Katarzyny

W 1781 r. została wydana za hetmana Franciszka Ksawerego Branickiego, późniejszego targowiczanina. Była matką piątki dzieci: synów: Aleksandra zmarłego w wieku 18 lat w 1798, Władysława Grzegorza oraz córek Katarzyny, Zofii i Elżbiety wydanej za mąż za Michała Woroncowa. Na jej cześć nazwana została rezydencja Branickich pod Białą CerkwiąAleksandria. Dama orderu Świętej Katarzyny.

Przypisy

Bibliografia