Pochodził z rodziny ziemiańskiej Raczyńskich herbuNałęcz, był synem Klemensa (1839–1886) i Karoliny Napadiewicz-Więckowskiej (1848–1925)[1]. Po studiach praktykę sądową odbył w Wiedniu, a adwokacką we Lwowie. Następnie był wicemarszałkiem Rady c. k. powiatu podhajeckiego. Po odzyskaniu niepodległości prezes Krajowego Urzędu Odbudowy we Lwowie, wiceprezes konserwatywnego Stronnictwa Chrześcijańsko-Narodowego we Lwowie i członek Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego we Lwowie. Był działaczem Związku Ziemian Wschodnich Województw Małopolskich. Od 21 czerwca 1926 do 30 września 1926 był ministrem rolnictwa i dóbr państwowych w rządachKazimierza Bartla. Następnie pełnił funkcje prezesa Komisji Prawno-Agrarnej we Lwowie i znajdował się wśród władz lwowskiego Akcyjnego Banku Hipotecznego. Od 1935 docent prawa gospodarczego i wykładowca tego przedmiotu na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.