Agnès Raharolahy
Agnès Raharolahy na mistrzostwach Europy w Zurychu (2014).
|
Data i miejsce urodzenia
|
7 listopada 1992 Alençon
|
Wzrost
|
167 cm
|
Informacje klubowe
|
Klub
|
Nantes Métropole Athlétisme
|
Trener
|
Emmanuel Huruguen
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Agnès Raharolahy (ur. 7 listopada 1992 w Alençon) – francuska lekkoatletka specjalizująca się w biegach sprinterskich.
W 2013 roku zdobyła brązowy medal na młodzieżowych mistrzostwach Europy w Tampere oraz krążek z tego samego kruszcu podczas igrzysk śródziemnomorskich.
W 2014 zdobyła złoto mistrzostw Europy w biegu rozstawnym 4 × 400 metrów, a rok później została halową mistrzynią Starego Kontynentu również w sztafecie. Reprezentantka kraju na drużynowych mistrzostwach Europy, w których zajmowała wysokie miejsca.
Rekordy życiowe w biegu na 400 metrów: stadion – 52,23 (6 czerwca 2015, Genewa); hala – 52,57 (17 lutego 2019, Miramas) i w biegu na 800 metrów: 1:59,59 (26 czerwca 2022, Caen).
Osiągnięcia
Rok
|
Impreza
|
Miejsce
|
Konkurencja
|
Lokata
|
Wynik
|
2011 |
Mistrzostwa Europy juniorów |
Tallinn |
bieg na 400 m |
eliminacje |
54,13
|
sztafeta 4 × 400 m |
5. miejsce |
3:37,57
|
2013 |
Igrzyska śródziemnomorskie |
Mersin |
bieg na 400 m |
3. miejsce |
52,90
|
Młodzieżowe mistrzostwa Europy |
Tampere |
bieg na 400 m |
eliminacje |
53,67
|
sztafeta 4 × 400 m |
3. miejsce |
3:30,64
|
2014 |
IAAF World Relays |
Nassau |
sztafeta 4 × 400 m |
4. miejsce |
3:25,84
|
Superliga drużynowych mistrzostw Europy |
Brunszwik |
sztafeta 4 × 400 m |
3. miejsce |
3:28,35
|
Mistrzostwa Europy |
Zurych |
sztafeta 4 × 400 m |
1. miejsce |
3:24,27
|
2015 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Praga |
sztafeta 4 × 400 m |
1. miejsce |
3:31,61
|
IAAF World Relays |
Nassau |
sztafeta 4 × 400 m |
4. miejsce |
3:26,68 (elim.)
|
Superliga drużynowych mistrzostw Europy |
Czeboksary |
sztafeta 4 × 400 m |
2. miejsce |
3:28,84
|
Mistrzostwa świata |
Pekin |
sztafeta 4 × 400 m |
7. miejsce |
3:26,45
|
2017 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Belgrad |
bieg na 400 m |
półfinał |
53,57
|
sztafeta 4 × 400 m |
5. miejsce |
3:33,61
|
IAAF World Relays |
Nassau |
sztafeta 4 × 400 m |
8. miejsce |
3:35,03
|
Superliga drużynowych mistrzostw Europy |
Lille |
sztafeta 4 × 400 m |
5. miejsce |
3:29,09
|
Mistrzostwa świata |
Londyn |
sztafeta 4 × 400 m |
4. miejsce |
3:26,56
|
2018 |
Igrzyska śródziemnomorskie |
Tarragona |
sztafeta 4 × 400 m |
2. miejsce |
3:29,76
|
Mistrzostwa Europy |
Berlin |
sztafeta 4 × 400 m |
2. miejsce |
3:27,17
|
2019 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Glasgow |
bieg na 400 m |
półfinał |
53,43
|
sztafeta 4 × 400 m |
4. miejsce |
3:32,12
|
IAAF World Relays |
Jokohama |
sztafeta 4 × 400 m |
8. miejsce |
3:36,28 (elim.)
|
Superliga drużynowych mistrzostw Europy |
Bydgoszcz |
sztafeta 4 × 400 m |
6. miejsce |
3:31,73
|
Mistrzostwa świata |
Doha |
sztafeta 4 × 400 m |
eliminacje |
3:29,66
|
sztafeta mieszana[a] |
eliminacje |
3:17,17
|
2022 |
Mistrzostwa Europy |
Monachium |
bieg na 800 m |
eliminacje |
2:07,02
|
2023 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Stambuł |
bieg na 800 m |
3. miejsce |
2:00,85
|
Mistrzostwa świata |
Budapeszt |
bieg na 800 m |
eliminacje |
2:01,93
|
Uwagi
- ↑ Sztafeta mieszana 4 × 400 m.
Bibliografia
- 2000: Rosja (Zykina, Rosichina, Sotnikowa, Pospiełowa)
- 2002: Białoruś (Stankiewicz, Chlustawa, Kazak, S. Usowicz)
- 2005: Rosja (Lewina, Pieczonkina, Rosichina, Pospiełowa)
- 2007: Białoruś (Juszczanka, Chlustawa, S. Usowicz, I. Usowicz)
- 2009: Rosja (Antiuch, Safonowa, Wojnowa, Kriwoszapka)
- 2011: Rosja (Zadorina, Ryżowa, Migunowa, Forszewa)
- 2013: Wielka Brytania (Child, Cox, Ohuruogu, Shakes-Drayton)
- 2015: Francja (Gueï, Diarra, Raharolahy, Gayot)
- 2017: Polska (Wyciszkiewicz, Hołub, Baumgart, Święty)
- 2019: Polska (Kiełbasińska, Baumgart-Witan, Hołub-Kowalik, Święty-Ersetic)
- 2021: Holandia (Klaver, Dopheide, de Witte, Bol)
- 2023: Holandia (Klaver, Saalberg, Peeters, Bol)
|
|
|