Agila 2

Agila 2
ilustracja
Inne nazwy

Mabuhay 1, ABS-3, ABS-5, S24901

Indeks COSPAR

1997-042A

Państwo

 Filipiny

Zaangażowani

Mabuhay Philippines Satellite Corporation

Model satelity

LS-1300

Rakieta nośna

Chang Zheng 3B

Miejsce startu

Centrum Startowe Satelitów Xichang, Chiny

Orbita (docelowa, początkowa)
Czas trwania
Początek misji

19 sierpnia 1997

Wymiary
Masa całkowita

(startowa) 3775 kg; (pusty) 1800 kg

Agila 2 (potem ABS-5 i ABS-3) – pierwszy sztuczny satelita od początku należący do Filipin[a]; geostacjonarny satelita telekomunikacyjny filipińskiego operatora Mabuhay Philippines Satellite Corporation, odsprzedany potem Asia Broadcast Satellite. Świadczył usługi transmisji telewizji (do 190 kanałów HD), rozmów telefonicznych (ponad 50 000 rozmów dwukierunkowych jednocześnie) i danych (do 15 Mbps) w Azji Południowo-Wschodniej. W momencie uruchomienia był największym satelitą telekomunikacyjnym w rejonie Azji i Pacyfiku. Planowy czas działania statku wynosił 15 lat.

Zbudowany przez Space Systems/Loral dla filipińskiego operatora Mabuhay Philippines Satellite Corporation. Posiadał 30 transponderów pasma C (w tym 6 rozszerzonych) i 24 pasma Ku (o mocy 110W lub 12 o mocy 220 W). Producent satelity odpowiadał także za wyniesienie satelity, budowę segmentu naziemnego (stacja naziemna w rejonie Zatoki Subic), i wykształcenie kadr. Całość kosztu misji szacuje się na 243 mln. USD.

Agila 2 był pierwszym azjatyckim satelitą certyfikowanym na zgodność ze standardami amerykańskiej FCC. Certyfikat umożliwił obsługę satelity przez stację naziemną na Hawajach.

Sprzedaż

W listopadzie 2009 roku Filipiny zgodziły się sprzedać swój cały 67% udział w Mabuhay Philippines Satellite Corporation (będący w posiadaniu Philippine Long Distance Telephone Company, PLDT) hongkońskiemu operatorowi Asia Broadcast Satellite, w tym odsprzedanie satelity[1]. Po przejęciu przez ABS satelita został przemianowany na ABS-5. W 2011 roku został przemieszczony nad południk 3°W[b], a jego nazwę zmieniono na ABS-3. Nowy właściciel zachował personel i infrastrukturę satelity na Filipinach. Transakcja została sfinalizowana 18 stycznia 2010, w kwocie 9,9 miliona USD[2].

Rząd Filipin rozmawiał wcześniej o takim przejęciu z firmą ProtoStar, ale i ona i spółki od niej zależne ogłosiły bankructwo. PLDT był największym niezabezpieczonym wierzycielem ProtoStara (27,5 mln. USD)[2].

Sprzedaż jedynego krajowego satelity została krytycznie przyjęta na Filipinach. Mówiono o regresie technologicznym i utracie niepodległości w dziedzinie łączności i obronności[3][2]. Dziwiono się dlaczego sprzedano firmę i satelitę potencjalnie dochodowego - rynek usług satelitarnych na Filipinach w 2010 roku wyceniany był na 120 mln. USD[2]. Na początku 2013 roku krajowa prasa wskazywała, że Filipiny są jedynym z 5 najbogatszych krajów Azji Południowo-Wschodniej bez własnego satelity telekomunikacyjnego[4], podkreślając, że dla kraju rozsianego na 7000 wysp powinien być to oczywisty środek budowy infrastruktury telekomunikacyjnej.

Nazwa

Satelita otrzymał nazwę po filipińskiej nazwie małpożera (Pithecophaga Jeffery)[5] - jednego z najrzadszych, najbardziej zagrożonych i najpotężniejszych ptaków na świecie, jaki zamieszkuje Filipiny. Nazwę satelicie nadal prezydent Filipin, Fidel Ramos. Wcześniej satelita miał otrzymać nazwę "Maya", również związaną z filipińskim ptakiem.

Uwagi

  1. ↑ Wcześniej Filipiny wykorzystywały satelitę Palapa B2P kupionego od Indonezji.
  2. ↑ Początkowo pracował na pozycji 146°E.

Przypisy

  1. ↑ Philippine's one and only orbital satellite sold. The Exciting Centennial of Philippine Aviation, 2009-11-08. [dostęp 2014-01-07]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Art Villasanta, Peter Galace: Wanted: New Philippine satellite. Philippine Daily Inquirer, 2011-01-17. [dostęp 2014-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-11)]. (ang.).
  3. ↑ Agila II: Philippines in cyperspace. Manila Bulletin, 2013-01-05. [dostęp 2014-01-07]. (ang.).
  4. ↑ Villasanta Art, Galace Peter: Business at satellite speed. INQUIRER.net#sthash.m1iKPtVq.dpuf, 2013-01-07. [dostęp 2014-01-07]. (ang.).
  5. ↑ AGILA: The Bird and the Satellite. Mabuhay Satellite Corporation. [dostęp 2014-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • SatBeams - zobrazowanie wiązek sygnałów nadawanych przez Agila 2 (ang.)