Adam Hieronim Karol Lubomirski

Herb Lubomirskich używany też przez przedstawicieli rodziny. Alternatywne nazwy Druszyna, Szreniawa bez Krzyża, Corrulus, Curvatura, Krzywaśnic, Krzywaśny
Rodzina	Lubomirscy herbu Drużyna
Data urodzenia	1812
Data śmierci	1873
Ojciec	Franciszek Grzegorz Lubomirski
Matka	Anna z Dobrzańskich Lubomirska
Żona	Karolina Ewelina Lubomirska
Dzieci	Wanda Maria Lubomirska (1841–1910) Hieronim Adam Lubomirski (1844-1905) Adam Franciszek Lubomirski (1852-1893)
Odznaczenia

Adam (Hieronim Karol) Lubomirski (ur. 1812, zm. 1873) – polski książę, oficer wojsk polskich, oficer artylerii polowej ziemianin.

Syn Franciszka Grzegorza Lubomirskiego i Anny Lubomirskiej z d. Dobrzańskiej (1773-1819) - drugiej żony Franciszka^[1], linii rzeszowsko-rozwadowskiej. Ożeniony w 1840 z Karoliną Eweliną Ponińską (1822–1890)^[2][3].

Walczył jako ochotnik w powstaniu listopadowym. Po stłumieniu zrywu władze carskie pozbawiły rodzinę części majątku leżącego w zaborze rosyjskim. Kawaler krzyża Virtuti Militari^[2].

Po bezpotomnej śmierci brata, Jerzego Romana, testamentem brata, został spadkobiercą rodowego majątku Lubomirskich w Charzewicach. Przeniósł się do Charzewic z dóbr miżynieckich, którymi dotąd zarządzał i które wszyły w skład majątku. Powiększył też majątek o klucz dóbr krakowieckich (pow. przemyski).

Rozbudował i przebudował pałac w Charzewicach, w stylu klasycystycznym, dodając doń murowane piętrowe oskrzydlenia, czyniąc go bardziej okazałą rodową siedzibą Lubomirskich, linii rzeszowsko - rozwadowskiej.

Pochowany w krypcie klasztoru franciszkanów w Rozwadowie.

• ks. Wilhelm Gaj-Piotrowski. Lubomirscy rodowej linii rzeszowsko- rozwadowskiej. Wyd. Muzeum Regionalne w Stalowej Woli ,2002. ISBN 83-911733-2-1, 83-911733-8-0