Acetorfina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) octan 4,5α-epoksy-7α-(1-hydroksy-1-metylobutylo)-6-metoksy-17-metylo-6,14-endoetenomorfinan-3-ylu Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. acetorphinum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C27H35NO5
Masa molowa	453,57 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	25333-77-1
PubChem	20055090
DrugBank	DB01469
SMILES CCCC(C)(C1CC23C=CC1(C4C25CCN(C3CC6=C5C(=C(C=C6)OC(=O)C)O4)C)OC)O
InChI InChI=1S/C27H35NO5/c1-6-9-24(3,30)19-15-25-10-11-27(19,31-5)23-26(25)12-13-28(4)20(25)14-17-7-8-18(32-16(2)29)22(33-23)21(17)26/h7-8,10-11,19-20,23,30H,6,9,12-15H2,1-5H3/t19-,20-,23-,24-,25-,26+,27-/m1/s1 InChIKey LFYBMMHFJIAKFE-PMEKXCSPSA-N
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne. Dawka śmiertelna LD50 200 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)[1]
Podobne związki
Podobne związki	etorfina
Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce	środek odurzający grup I-N i IV-N
Multimedia w Wikimedia Commons

Acetorfina – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny lek opioidowy objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I i IV)^[2]. W Polsce sklasyfikowana jako środek odurzający grup I-N i IV-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii^[3]. Ze względu na bardzo dużą siłę działania służy głównie do uspokajania wielkich zwierząt, takich jak słonie, żyrafy i nosorożce. Jest acetylowaną pochodną etorfiny, która z kolei jest pochodną tebainy.