38 cm Haubitze M.16
|
Dane podstawowe
|
Państwo
|
Austro-Węgry
|
Producent
|
Skodawerke Actien-Gesellschaft, Pilzno
|
Rodzaj
|
haubica
|
Historia
|
Prototypy
|
1915
|
Produkcja seryjna
|
1916-??
|
Wyprodukowano
|
16 szt.
|
Dane taktyczno-techniczne
|
Kaliber
|
380 mm
|
Długość lufy
|
6460 mm (L/17)
|
Donośność
|
7900 m (pocisk 740 kg) 8280 m (pocisk 600 kg)
|
Prędkość pocz. pocisku
|
460 m/s (pocisk 740 kg) 520 m/s (pocisk 600 kg)
|
Masa
|
81 700 kg (bojowa) 145 200 kg (marszowa) 20 700 kg (lufy) 43 400 kg (platformy)
|
Kąt ostrzału
|
+40° – 70° (w pionie) 360° (w poziomie)
|
Wysokość linii ognia
|
1850 mm
|
Długość odrzutu
|
do 1000 mm
|
Szybkostrzelność
|
1 strz/5 min
|
Prędkość marszowa
|
do 15 km/h
|
|
38 cm Haubitze M.16 – austro-węgierska ciężka haubica kalibru 380 mm.
Historia
W kwietniu 1915 roku w firmie Skoda rozpoczęto prace nad nową ciężką haubicą. Miała ona mieć moc zbliżoną do 42 cm Küstenhaubitze M.14, ale większą mobilność (M.14 została zaprojektowana jako stacjonarne działo nadbrzeżne i jego wersja polowa mogła być z powodu ogromnej masy przewożona wyłącznie koleją).
Haubica M16 miała łoże typu stałego, montowane na betonowej (początkowo) lub metalowej platformie. Lufa działa wykonana była ze stal niklowej. Zamek śrubowy, oporopowrotnik hydrauliczno-śrubowy. Do transportu działo demontowano na cztery zespoły (o masie 38 000, 33 000, 37 600 i 36 600 kg).
Działo było zasilane amunicją rozdzielną. Stosowano dwa typy pocisków różniące się masą i 5 ładunków miotających.
Pierwsze testy prototypów odbyły się w styczniu 1916 roku, a w maju tego roku dwa działa tego typu (o nazwach Gudrun and Barbara) wspierały swoim ogniem ofensywę wojsk cesarskich na froncie włoskim (bitwa pod Asiago). Wyniki prób bojowych uznano za pozytywne i zamówiono kolejne 14 haubic tego typu. W następnych latach działa tego typu były używane na wszystkich frontach, na których walczyła armia Austro-Węgier. W momencie zakończenia wojny miała ona w służbie 10 dział M.16.
Jeden z dwóch zachowanych egzemplarzy tej haubicy znajduje się w Narodowym Muzeum Wojskowym w Bukareszcie, drugi w Heeresgeschichtliches Museum w Wiedniu[1].
Przypisy
Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975. Brak numerów stron w książce
- Peter Kempf: 38cm Haubitze M.16. Landships II. [dostęp 2007-06-07]. (ang.).
- Herbert Gantschacher "VIKTOR ULLMANN ZEUGE UND OPFER DER APOKALYPSE - WITNESS AND VICTIM OF THE APOCALYPSE - Testimone e vittima dell'Apocalisse - Prič in žrtev apokalipse - Svědek a oběť apokalypsy" - Complete original authorized edition in German and English language with summaries in Italian, Slovenian and Czech language, ARBOS-Edition ISBN 978-3-9503173-3-6, Arnoldstein-Klagenfurt-Salzburg-Vienna-Prora-Prague 2015.