W 1932 wytwórnia Hotchkiss w oparciu o projekt działa czołgowego kalibru 25 mm opracowanego w 1920 i na podstawie doświadczeń z I wojny światowej zaprojektowała i zaproponowała armii francuskiej holowane działo przeciwpancerne. W 1934 działo to zostało zaaprobowane przez dowództwo armii francuskiej i zostało wprowadzone do produkcji seryjnej. Produkcja trwała do 1939 i w tym czasie wyprodukowano około 4000 dział tego typu.
W 1937 w wytwórni Ateliers de Puteaux zmodernizowano konstrukcję, zwiększając nieznacznie długość lufy oraz stosując nieco lżejsze podwozie. Tak opracowane działo otrzymało oznaczenie Canon léger de 25 antichar SA-L modèle 1937. Wprowadzono je do produkcji i do 1940 wyprodukowano około 1600 sztuk.
Użycie
Od 1934 działo wprowadzane było na uzbrojenie armii francuskiej i w krótkim czasie stało się podstawowym działem przeciwpancernym armii francuskiej. W dywizjach piechoty działo było holowane przez jednokonny zaprzęg, a w dywizjach zmotoryzowanych przez opancerzony ciągnik artyleryjski Renault UE. Już jednak w 1938 zauważono, że działo to ma zbyt mały kaliber, a co za tym idzie zbyt małą przebijalność pancerza. Jednak dowództwo armii francuskiej nie zdecydowało się na wycofanie ich z uzbrojenia. Walki w trakcie kampanii francuskiej potwierdziły ich wady, zwłaszcza zbyt słabą przebijalność pancerza, a skuteczny ogień można było prowadzić na odległość zaledwie 300 metrów.
Po kampanii francuskiej duża liczba tych dział znalazła się w rękach Niemców, którzy wprowadzili je do uzbrojenia Wehrmachtu pod oznaczeniem 2,5-cm-PaK 113(f). W jednostkach niemieckich używano ich do 1943.
