100 złotych 1984 Wincenty Witos – okolicznościowa moneta stuzłotowa, wprowadzona do obiegu 12 czerwca 1984 r. zarządzeniem z 15 maja 1984 r. (M.P. z 1984 r. nr 13, poz. 100), wycofana z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 r., rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 r. (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)^[1].

Moneta była bita w ramach serii tematycznej Wielcy Polacy^[2].

W centralnej części umieszczono godło – orła bez korony, po bokach rok „1984", pod łapą znak mennicy w Warszawie, dookoła napis „POLSKA RZECZPOSPOLITA LUDOWA”, a na dole napis „ZŁ 100 ZŁ”^[1].

Na tej stronie monety znajduje się popiersie Wincentego Witosa, dookoła napis „WINCENTY WITOS 1874–1945”, a z lewej strony, nad ramieniem, monogram projektanta^[1].

Monetę bito w Mennicy Państwowej, w miedzioniklu, na krążku o średnicy 29,5 mm, masie 10,8 grama, z rantem ząbkowanym, w nakładzie 1 530 100 sztuk, według projektów^[1]:

• Stanisławy Wątróbskiej-Frindt (awers) oraz
• Tadeusza Tchórzewskiego (rewers).

Moneta jest pierwszą okolicznościowo-obiegową stuzłotówką wybitą w metalu nieszlachetnym i jednocześnie jedną z ośmiu stuzłotówek okolicznościowych bitych w miedzioniklu albo żelazoniklu, w latach 1984–1988^[3].

Istnieją destrukty mennicze stempla odwróconego^[4].

Wincenty Witos został upamiętniony również na monecie próbnej kolekcjonerskiej z 1984 r. w srebrze, o nominale 1000 złotych, z innym wzorem rewersu, wybitej w nakładzie 3000 sztuk^[5].

Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnej w niklu z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk^[6].

• 100 złotych

• wizerunek monety
• wizerunek monety