(149) Medusa
|
| Odkrywca
|
Joseph Perrotin
|
| Data odkrycia
|
21 września 1875
|
| Numer kolejny
|
149
|
| Charakterystyka orbity (J2000)
|
Przynależność
obiektu
|
Pas główny
|
| Półoś wielka
|
2,1744 au
|
| Mimośród
|
0,0653
|
| Peryhelium
|
2,0323 au
|
| Aphelium
|
2,3164 au
|
Okres obiegu
wokół Słońca
|
3 lata 76 dni 3 godziny
|
| Średnia prędkość
|
20,19 km/s
|
| Inklinacja
|
0,93°
|
| Charakterystyka fizyczna
|
| Średnica
|
19,75 km
|
| Masa
|
8,0×1015 kg
|
| Średnia gęstość
|
2,0 g/cm3
|
| Okres obrotu
|
26 h
|
| Albedo
|
0,2334
|
| Jasność absolutna
|
10,72m
|
| Typ spektralny
|
Typ S
|
| Średnia temperatura powierzchni
|
~189 K
|
|
|
(149) Medusa – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 3 lat i 76 dni w średniej odległości 2,17 j.a. Została odkryta 21 września 1875 roku w obserwatorium w Tuluzie przez Josepha Perrotina. Nazwa planetoidy pochodzi od Meduzy, najmłodszej z trzech gorgon w mitologii greckiej.
Zobacz też
Bibliografia
Linki zewnętrzne
.png)
