PROFILPELAJAR.COM

Świadkowie Jehowy w Tuvalu
Państwo	Tuvalu
Liczebność; (2023)	93
% ludności kraju; (2023)	0,8%
Liczba zborów; (2023)	1
Rozpoczęcie działalności	lata 70. XX wieku

Położenie Sali Królestwa w Tuvalu – w Tokotu na atolu Funafuti^[1]

Świadkowie Jehowy w Tuvalu – społeczność wyznaniowa w Tuvalu, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 93 głosicieli, należących do 1 zboru^[2]. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2023 roku zgromadziły się 202 osoby (ok. 1,8% mieszkańców)^[3]. Działalność miejscowych Świadków Jehowy koordynuje Biuro Oddziału w Suva na Fidżi^[4].

Według spisu powszechnego ludności i mieszkań z 2017 roku spośród ponad 10,5 tys. spisanych mieszkańców przynależność do wyznania zadeklarowało 155 osób, co stanowi 1,5% populacji kraju^[5].

Historia

W roku 1979 na wyspę Funafuti należącą do Tuvalu zostali skierowani misjonarze, absolwenci Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead – Geoffrey W. Jackson (od 2005 roku członek Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy) wraz z żoną, Jeanette (Jenny Alcock)^[6]. W tym czasie w Tuvalu działało trzech głosicieli^[7]. Pierwszymi wyznawcami w Tuvalu zostały osoby zapoznane z religią Świadków Jehowy przez Tofigę Foua w pierwszej połowie lat 80. XX wieku. Utworzyły one pierwszy zbór na atolu Funafuti, który 9 marca 1983 został oficjalnie zarejestrowany jako społeczność religijna^[6].

Ponieważ nie był dostępny żaden słownik języka tuvalu, misjonarz Świadków Jehowy, Geoffrey W. Jackson, wspólnie z żoną zaczął go tworzyć^[a]. Słownik ten został wydany przez władze australijskie w 2001 roku jako dar dla ludności Tuvalu. W 1999 roku Jackson razem z żoną opublikował też podręcznik do gramatyki języka tuvalu^[8]^[7]^[b].

Geoffrey W. Jackson wspólnie z żoną przetłumaczył książkę Prawda, która prowadzi do życia wiecznego i wydrukował ją na ręcznej maszynie drukarskiej. Pierwszymi publikacjami Świadków Jehowy w języku tuvalu przeznaczonymi do rozpowszechniania były zaproszenia na Pamiątkę oraz traktat „Wiadomości Królestwa nr 30”. Stopniowo w języku tym ukazały się różne broszury oraz niektóre książki. Były one drukowane w australijskim Biurze Oddziału. Informacje o nowych publikacjach podawano w radiu, niekiedy nawet wśród najważniejszych wiadomości^[7].

W roku 1983 australijskie Biuro Oddziału rozpoczęło druk kwartalnego wydania czasopisma „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy” w języku tuvalu o objętości 24 stronic^[7]. Od stycznia 1989 roku „Strażnica” ukazuje się co miesiąc^[8].

Pod koniec lat 80. XX w. przetłumaczono na język tuvalu książkę Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi. Wyrazy doceniania dla wartości edukacyjnej tej publikacji o tematyce biblijnej wyraził między innymi były premier Tuvalu, gubernator generalny Tomasi Puapua: W imieniu mojego rządu oraz własnym pragnę ze szczególną radością powiedzieć, że ta książka to nowe i istotne uzupełnienie najważniejszych „bogactw” Tuvalu. Powinniście się bardzo cieszyć z roli, jaką w tym odegraliście — to wspaniały wkład w budowanie życia duchowego narodu. Jestem przekonany, że dzieło to na trwałe zapisze się w historii Tuvalu w dziedzinie wydawnictw edukacyjnych^[9].

W sierpniu 1994 roku wybudowano nową Salę Królestwa i większe biuro tłumaczeń^[10]. Na uroczyste otwarcie nowego obiektu przybyły 163 osoby, w tym żona premiera^[11]. W 2011 roku na kongresie pod hasłem „Niech przyjdzie Królestwo Boże!”, Geoffrey W. Jackson z Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy ogłosił wydanie Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata w języku tuvalu^[7]^[c].

W 2008 roku około 50 głosicieli prowadziło działalność ewangelizacyjną na Funafuti, Nanumanga, Niutao, Vaitupu oraz Nukufetau^[6]. W 2010 roku liczba głosicieli wzrosła do 67, a na Pamiątce śmierci Jezusa Chrystusa było obecnych 251 osób^[12]. W 2011 roku zanotowano liczbę 71 głosicieli^[13]^[14], rok później – 75^[15], a w roku 2015 – 86^[16].

Uwagi

↑ Pierwszy opis gramatyki języka tuvalu został opublikowany w 1945 roku, jednak najwidoczniej misjonarze Świadków Jehowy nie mieli do niego dostępu (zob. Te Ngangana a te tuvalu : handbook on the language of the Ellice Islands. (Book, 1945), WorldCat.org; Tuvalu Language, www.tuvaluislands.com).
↑ Opublikowany jako: Geoff i JennyG.J. Jackson Geoff i JennyG.J., An introduction to Tuvaluan, Suva: Oceania Printers, 1999 (ang.).
↑ Ponieważ językiem tuvalu posługuje się mniej niż 15 tysięcy osób, jest to dotychczas najmniejsza grupa językowa, która otrzymała Przekład Nowego Świata (źródło: Watchtower, „Niech się weselą mnogie wyspy”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 15 sierpnia 2015, s. 5, 8 .).