Śródkoście (łac.diploë) – warstwa istoty gąbczastej w kościach płaskich czaszki, znajdująca się między blaszką zewnętrzną a blaszką wewnętrzną (szklistą) istoty zbitej[1][2]. Jest wypełnione szpikiem kostnym i silnie unaczynione przez żyły śródkościa biegnące w szerokich i licznie rozgałęzionych kanałach śródkościa[2]. Wiele kości płaskich w najcieńszych miejscach nie zawiera śródkościa, składając się jedynie z istoty zbitej[1].
Śródkościem jest też nazywana błoniasta wyściółka jam szpikowych (łac.endosteum)[3].
AdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.