La vocala semidobèrta posteriora arredondida es una vocala emplegada dins qualques lengas parladas. Lo simbòu que representa aqueste son dins l'alfabet fonetic internacionau es ⟨ɔ⟩, valent a dire una "c" virada que se sona generalament "o dobèrta". Son equivalent X-SAMPA es "o".
Caracteristicas
Son degràs d'apertura es semidobèrt, valent a dire que la lenga es plaçada aper'aquí un tièr del camin entre una vocalamejana e una vocala dobèrta (es mai prèp de la vocala mejana).
Son ponch d'articulacion es posterior, valent a dire que la lenga es plaçada tan luònh coma possible en darrièr de la boca.
Son caractèr de redondetat es arredondit, valent a dire que las labras son arredondidas e que la partida interiora es exposida
En Occitan
En occitan, la ɔ es representada de dos biais:
es representada per una "ò". Pasmens, en gardiòl pòt far tanben lo son [œ], e en provençau maritim e en niçard pòt far tanben los sons [wa]/[we]/[wɔ] segon los luòcs.
es representada per una "a". Dins la màger part das dialèctes, se pronóncia [ɔ] en posicion finala dins un mot plurisillabic e dins advèrbis en -ment (se que non, se pronóncia [a], [ə], [u] o se pronóncia pas segon lo dialècte. vejatz pronóncia de l'occitan). Se pronóncia tanben [ɔ] en lengadocian septentrionau en posicion atòna e de còps que i a en posicion tonica al contacte d'una nasala. En posicion tonica, se pronóncia [a].
La a pòt préner d'autres pronóncia. Vejatz pronóncia de l'occitan per mai d'entre-senhas.
La "á" fa lo sòn [ɔ] levat en provençau ont se pronóncia [e], e en lengadocian montpelhierenc e cevenòl ont se pronóncia [ɛ].
.svg)
