Siria, en lovit Sura/i, en fenician ʔšr, en grèc ancian Συρία, tanben nomenada dins la literatura modèrna Granda Siria o Siria Palestina, es una region istorica de l'Orient Pròche a vegada identificada mai o mens exactament a la Granda Siria, Palestina o Levant.

Sas frontièras cambièron segon los epòcas e los autors.

La mencion mai anciana d'aquel toponime se vei dins un manuscrit en lovit del sègle VIII AbC amb lo mot « Sura/i » tradusit en pfenician par « ʔšr ». Al Sègle V AbC, Erodòt delimita la Siria al nòrd pel fluvi Alis dins lo centre de l'Anatolia e al sud per Egipte e Arabia. Per Plini lo Vièlh e Pompòni Mela al Sègle I, Siria correspond al Creissent Fertil. A la fin de l'Antiquitat, los autors de l'epòca bordejan la region a l'oèst per Mediterranèa, a l'èst per Eufrates, al nòrd pels monts Taurus e al sud pel desèrt d'Arabia. Dins l'Ancian Testament, lo Ras Koron, un pichon suc, marca la frontièra entre Egipte e Siria.

Aquel toponime antic es utilizat enseguida per nomenar los Estats siroïtitas, las províncais romanas de Siria, que vendrà Celesiria puèi la Siria Fenicia, e de Siria Palestina, lo vilayet otoman de Syrie, le Royaume arabe de Syrie, la Siria mandatària, la Republica Siriana puèi la Siria Estat actual.

Siria foguèt contrarotlada per fòrça poténcia e abitada per diferents pòbles (Egipcians ancians, Canaèus, Josieus, Assirians, Babilonians, Fenicians, Grècs ancieas, Romans, Bizantins, Arabs, Turcs e Europèus).

Depuis la fin de la Segonda Guèrra mondiala e la creacion d'Israèl, la Siria correspond tot o partida a Israèl, als territòris palestinians, a Jordania, al Liban, a Siria, al sud de Turquia, al tèrme occidentala d'Iraq e a l'extremitat septentrionala de l'Arabia saudita, inclusissent a vegada Chipre.

• Assiria
• Fenicia