Puèi, apareguèt un interès per salvar las tradicions oralas, qu'es un patrimòni cultural immaterial, per exemple : saber-far artesanal de transmetre, lengas e culturas en dangièr, tradicions de salvagardar.
En 1997, a Marraquèsh, i aguèt una amassada d'expèrts, qu'i foguèt definit lo concèpte de « Patrimòni Oral e Immaterial de l'Umanitat » e decidit d'establir una promocion per la preservacion e la mesa en valor dels Caps d'òbras d'aqueste patrimòni.
Aquesta promocion, sonada « Proclamacion dels Caps d'Òbras del Patrimòni Oral e Immaterial de l'Umanitat », foguèt autrejada lo primièr còp en 2001, après l'estudi d'una tièra de patrimònis prepausats pels Estats. Una lista novèla es creada après 2 ans per una jurada internacionala. Los caps d'òbras proposats devon èstre una espremida culturala viva o en dangièr. Devon tanben èsser l'objècte de programas de preservacion e de promocion, perqué la lista de l'UNESCO garantís pas una proteccion totala.
En 2003, los Estats membres de l'UNESCO adoptèron la Convencion per la Salvagarda del Patrimòni Cultural Immaterial[1]. Foguèt aplicada en abril de 2006, e la primièra Amassada Generala se tenguèt en junh de 2006[2].
L'occitan, Patrimòni Mondial Immaterial
La Chambra d'Òc lancèt un ampèl en 2008, annada proclamada annada de las lengas per l'ONU, perque l'occitan venga Patrimòni Immaterial de l'Umanitat[3]. L'apèl foguèt sostengut per Georges Frèche, president de la Region de Lengadòc-Rosselhon, e per la Region de Piemont[4]. Un viatge de 70 jorns a travèrs Occitània foguèt organizat per defendre l'apèl, Occitània a Pè. Aquel projècte contunha en 2009, es sonat Chaminem per òc[5].
.svg){kind=small}
