Fiu d'un cònsol onorari, son pontificat foguèt marcat per son sostèn a la perseguida dei trabalhs d'urbanizacion de Roma acomençats per sei predecessors. Pasmens, en fòra d'Anglatèrra (fondacion de l'evescat de York après la conversion dau rèi de Northúmbria), se preocupèt gaire deis afaires d'Occident. En Orient, assaièt de menar una politica de conciliacion ambé lei partisans dau monotelisme. Pasmens, en causa d'un malentendut, foguèt l'autor d'una error teologica grèva que menèt a sa condamnacion coma monotelista durant lo pontificat de Leon II (681-683).
