Loís Roquièr

Loís Roquièr dins las annadas 20

Loís Roquièr (Puègserguièr, en Lengadòc, 12 d'octobre de 1863 – Levallois-Perret, en França 24 de novembre de 1939) foguèt un felibre plan important del país de Besièrs. Escriguèt mantun libre de contes e de poèmas, que se publiquèron entre 1922 e 1939. Foguèt tanben un politician, èra cònsol de Levallois-Perret (de 1919 a 1939, SFIO) e conselhièr general de Sèina.

Biografia

Bust de Loís Roquièr dins un jardin de Levallois

Loís Roquièr nasquèt a Puègserguièr dins una familha pagesa d'origina roergassa. Foguèt obligat d'abandonar l'escòla quand aviá pas que tretze ans per tal d'ajudar los parents dins los trabalhs de las tèrras de la familha. Pasmens semblava de manifestar pas un grand interès pels estudis. Son engatjament politic que deviá créisser mai e mai dins sa vida se manifestèt clarament tre que fondèt lo Sindicat dels Trabalhadors de la Tèrra de Puègserguièr. Participèt puèi a mantun congrès, en representar los interèsses dels viticultors de divèrsas localitats del país besierenc coma Viàs e Bèlfòrt. Pr'aquò la crisi viticòla que destrantalhèt durament Lengadòc lo portèt, coma fòrça autres compatriòtas, a s'exilhar a l'entorn de París en 1906. Partiguèt a Levallois ont faguèt de vendeire de cafè, puèi de tè abans de venir emplegat de la comuna. Èra lo secretari local de la SFIO e venguèt puèi cònsol de la vila a partir de 1919 fins que se moriguèt en 1939. L'elegiguèron demai deputat de la Seine de 1928 a 1932. Tanben fondèt lo Progrès social de Levallois.

Bibliografia

  • Madama Carpinhòl o la bèla-maire de Picadur (Madamo Carpignol ou la bèlo-maire de Picodur), 1900.
  • Jepa lo cassinhièr, jutjament comic (Jepo lou cassiniè, juchomen coumique), 1901?
  • Un tantòst a Campilhergues, (Un tantos à Campilhergues), 1903.
  • Una reünion politica a Campilhergues, (Uno reuniu poulitico à Campilhergues), 1905.
  • Contes a fuòc de sal (Contes à fioc de sal), 1922.
  • Rasimaduras: Contes de Bernat mon oncle, besucariás, mescladissas (Razimaduros: Contes de Bernat moun ouncle, bezucariès, mescladissos), 1922.
  • Contes a la trobilha (Contes à la troubilho), 1925.
  • Contes a l'alhòli (Contes à l'alholi), 1926.
  • Contes ponchuts (Contes pounchuts), 1928.
  • La filha a mai la maire (La filho amai la maire), 1930.
  • Lo breviari de Rabelais (Lou bréviari de Rabelais), 1930.
  • Provèrbis e dictats (Prouverbis e ditats), 1931
  • La boneta de Bepon (La bounéto de Bépou), 1933.
  • Tres e tres fan sièis (Tres e tres fou sièis), 1935.
  • A l'andèr del vielhum: contes e legendas (A l'ande del vièlhun: countes e legendos), 1938.
  • Las temptacions de Sant Antòni: legenda eroicomica (Las tentassius de Sant Antoni: legendo eroi-coumico), 1938.
  • Dòna Putifar: comèdia risolièra en un acte (Dono Putifar, coumédio rizoulièro en un acte), 1939.

Ligams extèrnes