Aquel article es pas acabat. Es en fasa d'escritura o de reconstruccion importanta. i.) Son estat actual es provisòri, e se deu prendre amb prudéncia. ii.) Una version melhorada es en preparacion e deuriá èsser disponibla dins pauc de temps. iii.) Per ne seguir l'avançament o i participar, consultatz la pagina de discussion.
La mòrt d'Alexandre lo Grand en -323 menèt a una guèrra de succession entre sos generals d'origina macedonians, sonats los diadòcs. Lo diadòc Selèuc Ièr arribèt en -312 a establir son poder a Babilònia, en Mesopotamia e lèu poguèt s'apoderar Mèdia e Susiana[1].
En -303, aviá pres lo contraròtle de la part orientala de l'empèri d'Alexandre, dusqua l'Indus, que deguèt pasmens daissar a Chandragupta Maurya[1]. En -301, aliat a Lisimac desfaguèt Antigòn lo Bòrni en Asia menora, e recebèt Siria per prètz de la victòria. En -305 fondèt la capitala de Seleucia en Mesopotamia, mas tanlèu -300, la transportèt a Antiòquia en Siria. A partir d'aquest moment, lo centre del poder seleucida s'alunhèt d'Iran e dels territòris orientals de l'empèri[1]. En -305, la desintegracion de l'estat d'Alexandre lo Grand es complèta. Selèuc Ièr pren lo títol de rei, parièr que lo lagidaPtolemèu Ièr en Egipte[2].
(en) E. Bickerman, 1983, The Seleucid Period, The Cambridge History of Iran, Volume3 (1), THE Seleucid, Parthian ans Sasanian Periods, Ehsan Yarshater (editor), p. 3-20, Cambridge, Cambridge University Press.
