Nascut en Roma, Beneset fasiá partida de l'ostau dei còmtes de Tusculum que dominava la vida politica de la noblesa romana de la fin dau sègle X. Foguèt elegit per lo clergat e lo pòble roman gràcias au sostèn de l'emperaire Oton II (973-983) après lo premier rèine caotic de l'antipapa Bonifaci VII (974 e 984-985). Son pontificat foguèt pasible e Beneset VII poguèt favorizar lo monaquisme e la reforma eclesiastica. En particular, en març de 981, presidiguèt un sinòdi qu'enebiguèt la simonia.
