The Left Banke
The Left Banke i 1966
Opphav	New York i New York i USA
Aktiv	1965–1969 1971 1978 Sidan 2015
Sjanger	Barokk pop[1]
Tilknytte artistar	Christopher & The Chaps The Magic Plants Montage Stories The Beckies Sam Kogon
Plateselskap	Smash Philips Relix Bam-Caruso Rhino Line Mercury/PolyGram Red Cap
Medlemmer	Tom Finn George Cameron Steve Martin Caro Michael Brown Warren David-Schierhorst Jeff Winfield Rick Brand Bert Sommer Michael McKean Tom Feher

The Left Banke er eit amerikansk barokkpopband, skipa i New York City i 1965.^[1] Dei vert best hugsa for dei to amerikanske hitsinglane sine, «Walk Away Renée» og «Pretty Ballerina».^[2] Bandet nytta ofte det musikkpressa omtalte som «barokke» strykearrangement, som førte til at musikken deira vart kalla «Bach-rock» eller «barokk rock».^[3] Vokalharmoniane var lånte frå samtidige artistar som The Beatles, The Zombies og andre grupper i den britiske bølgja.^[1]

I 2004 kåra Rolling Stone «Walk Away Renée» på 220. plassen på lista over dei 500 beste songane gjennom tidene.^[4]

The Left Banke vart skipa i 1965 og bestod av klaverspelaren og låtskrivaren Michael Brown, trommeslagaren og songaren George Cameron, bassisten og songaren Tom Finn, songaren Steve Martin (som òg brukte namnet Steve Martin Caro) og trommeslagaren Warren David-Schierhorst. Far til Brown, Harry Lookofsky, var ein kjend fiolinist og dreiv eit studio i New York. Han fatta interesse i musikken til bandet og fungerte som plateprodusent, manager og forleggjar.^[5] Etter dei første studioinnspelingane fekk David-Schierhorst sparken, og Cameron byta til trommer og Jeff Winfield kom inn på gitar. Brown-songen «Walk Away Renee», vart selt til Smash Records, ein etikett under Mercury Records, og vart ein stor hit seint i 1966. Den andre singelen deira, «Pretty Ballerina», var òg skriven av Brown, og gjekk inn på lista tidleg i 1967, og The Left Banke gav ut albumet Walk Away Renee/Pretty Ballerina. Då hadde Rick Brand erstatta Winfield på gitar.

Brown og resten av bandet byrja å bli usamde om retninga vidare. Då «Walk Away Renee» omsider vart ein hit, var det opphavlege bandet inaktivt. Brown valde å utnytte suksessen til singelen og sette i stand ei ny utgåve av The Left Banke for ein turné, med Bert Sommer på solovokal, den originale trommeslagaren Warren David og Michael McKean på gitar (seinare kjend som medlem av Spinal Tap). Brown spelte òg inn singelen «Ivy, Ivy» med «And Suddenly» som The Left Banke, i lag med Sommer og ei gruppe studiomusikarar.^[6][7] Dei andre medlemmane hyrte advokatar for å få bandet til å stoppe og bønfalte fanklubben om å boikotte plata.^[8] Radio og Smash Records fjerna etter kvart støtta til singelen, og han gjekk ikkje inn på Billboard Hot 100. Det «nye» Left Banke spelte aldri konsertar. «And Suddenly» vart sidan spelt inn av gruppa The Cherry People og vart ein liten hit.^[9] McKean fekk seinare suksess som skodespelar (Laverne & Shirley, This Is Spinal Tap, Better Call Saul).

Seint i 1967 vart den originale gruppa samla att for å spele inn nokre songar, inkludert singelen «Desiree.» Brown slutta permanent i gruppa kort tid etter og vart erstatta av Emmett Lake på konsertar. Cameron, Finn og Martin fortsette å spele inn musikk og turnere, med Tom Feher i staden for Lake på klaverinstrument. Feher skreiv halvparten av dei nye songane til bandet. Songane vart spelte inn av forskjellige variantar av gruppa i 1967 og 1968, og sett saman til eit andre album, The Left Banke Too, som kom ut i november 1968. Med på dette albumet var ein ung Steven Tyler (som seinare vart songar i Aerosmith) med på korvokal på «Nice To See You», «My Friend Today» og «Dark Is The Bark». Bandet fortsette å spele konsertar i 1968, utan Martin, men vart etter kort tid oppløyst på grunn av mangel på suksess og pengeproblem. Seinare same året gjekk Brown og Martin saman i studio og spelte inn ein ny singel som The Left Banke, «Myrah» med «Pedestal», som vart den siste singelen deira for Smash Records.

I 1971 kom Brown, Cameron, Finn og Martin saman for ein kort periode og spelte in to songar for filmen Hot Parts. Songane, «Love Songs in the Night» og «Two by Two», vart gjevne ut som solosinglar av Steve Martin på Buddah Records, trass i bidrag frå dei fire medlemmane frå The Left Banke. I 1972 tilbaud produsenten Les Fradkin å produsere eit prosjekt for gruppa på Bell Records. Sjølv om desse innspelingane ikkje kom ut då, vart ein av songane, «I Could Make It Last Forever», gjeven ut på Fradkin-albumet Goin' Back i 2006. I 1978 kom Martin, Cameron og Finn saman som The Left Banke for å spele inn songar for eit album som ikkje kom ut då. Ein singel frå innspelingane, «Queen of Paradise» (med «And One Day»), kom ut seint i 1978 til ein viss suksess. Albumet kom til slutt ut i 1986 som Strangers on a Train (Voices Calling i Europe). Men albumet selde dårleg.

Forskjellige utgåver av bandet har sidan 2011 kome saman og turnert i lag.

Kjelder:^[10][11][12]

• 1983 - Walk Away Renee (Bam-Caruso NRIC022)

• Fan side