Publius Ovidius Naso, oftast kjent som Ovid (20. mars43 f.Kr—år 17 eller 18), var ein romersk skald. Han skreiv om kjærleik, romerske festivalar og forlatne kvinner, men er nok mest kjend for Metamorphoses eller Metamorfosane, eit diktverk om ei rekkje mytologiske omskapingar.
Som diktar blei han teken opp i kretsen rundt mesenenMesella.
Ovid naut det romerske selskapslivet, der han blei kjend med andre diktarar som Macer og Propertius. Han gifta seg tre gonger; medan dei to første ekteskapa enda med skilsmisse skal han ha hatt eit svært kjærleg tilhøve til den siste, Fabia.
I år 8 landsforviste keisar Augustus diktaren frå Roma av uklare årsaker. Ovid skreiv sjølv at det var på grunn av «eit mistak og eit dikt». Diktet er truleg Ars Amatoria, ei lærebok i elskhug på vers, som passa dårleg med den nye vektlegginga på moral i den romerske overklassen. Feilen hans kan vera ein affære med ein kvinneleg slektning av Augustus, eller at han heldt ein annan kjærleikshistorie løynd.
Ovid drog til Tomis ved Svartehavet, der han skreiv to triste diktverk, Tristia og Epistulae ex Ponto om eksilet sitt. Han sakna heimbyen og den kjære tredje kona si.
Ovid døydde i år 17 eller 18, utan å få koma tilbake til Roma.
