Byen ligg ved utløpet til Motala ström i Bråviken av Austersjøen. Elva fell 22 meter frå sjøen Glan ned til havnivået og plassen har i all tid blitt brukt for vasskrafta si. Byen fekk bystatus i 1384. Tydinga si som hamne- og industriby fekk Norrköping på 1600-talet av forretningsmannen Louis de Geer (1587-1652), som kom hit frå Holland. På 1800- og store delar av 1900-talet var Norrköping kjend som «Sveriges Manchester» med fleire tekstilverksemder.
Norrköping er omtalt som by allereie på 1200-talet, og fekk ein blomstringstid på 1600-talet som den første industristaden i Sverige og eksporthamn for jernverka; ei tid landet sitt nest største byen. Ny industrivekst på 1800-talet.
Bykjernen ber preg av byplanlegginga på 1600-talet, med rettvinkla gateplan. Norrköping vart sterkt skadd av russiske åtak i 1719, og berre få bygningar frå 1600- og 1700-talet er verna, blant dei Hedvigskyrkja frå 1670-åra (gjenreist 1719). Byen har interessante industribygningar frå 1800-talet langs Motala ström. Dei gamle industribygningane er seinare teke i bruk til andre formål, bl.a Arbetets museum. Her ligg òg bymuseet, og lenger nord teateret Carl-Johansparken og ruinane av slottet Johannisborg frå 1613. Her er òg nytt konsert- og kongressenter frå 1994.
På 1960-talet opplevde tekstilindustrien nedgangstider og nedleggingar, og det drygde til 1990-talet før det sentrale «industrilandskapet» fann ny bruk som filial til Linköpings universitet («Campus Norrköping») og ulike kunnskapsintensive verksemder.
