Mandsju ᠮᠠᠨᠵᡠ ᡤᡳᠰᡠᠨ, manju gisun
Klassifisering	Altaisk  tungusisk   sørtungusisk
Bruk
Tala i	Folkerepublikken Kina
Område	Heilongjiang
Mandsjutalande i alt	60[1]
Skriftsystem	Mandsju-skrift
Språkkodar
ISO 639-2	mnc
ISO 639-3	mnc

Mandsju er eit utryddingstrua tungusisk språk som blir snakka i Nordaust-Kina. Mandsju er eit agglutinerande språk med avgrensa vokalharmoni. Språket stammar frå jurchen, men har stort ordforråd frå mongolsk og kinesisk.

Mandsju var språket til mandsjuar, mellom anna tidlege Qing-herskarar, men desse har gjennom fleire hundreår gått over til mandarin-kinesisk. Mens det i dag finst rundt 10 millionar etniske mandsjuar, finst det under 70 talarar av mandsju. Språket er gjensidig forståeleg med sibe frå nordvest i landet, som har fleire talarar.

Mandsju-skrift er avleidd frå det mongolske alfabetet og blir skrive loddrett.

• Lucien Adam: Grammaire de la langue mandchoue, 1873
• Liliya M. Gorelova: Manchu Grammar. Brill Academic Publishers, 2002 ISBN 90-04-12307-5
• Erich Haenisch: Mandschu-Grammatik. Leipzig: Veb Verlag Enzyklopädie  1961
• Gertraude Roth Li: Manchu: A Textbook for Reading Documents. University of Hawai'i Press, Honolulu, 2000 ISBN 0-8248-2206-4
• Paul Georg von Möllendorff: A Manchu Grammar: With Analysed Texts. Shanghai, 1892. Wikisource kopi
• Jerry Norman: «Structure of Sibe Morphology», i Central Asian Journal, 1974.
• Jerry Norman: A Concise Manchu-English Lexicon, University of Washington Press, Seattle, 1978.
• S. Robert Ramsey: The Languages of China. Princeton University Press, Princeton New Jersey, 1987 ISBN 0-691-06694-9
• Jerzy Tulisow: Język mandżurski , coll. « Języki Azjii i Afryki » , Dialog, Warszawa, 192 p. ISBN 83-88238-53-1 

Denne språkartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.