Kyrkja blei oppført av den romerske keisaren Konstantin den store på 300-talet, og har vore ein kristen valfartsstad sidan. Ho blei herja av dei persiske Sassanidane i 614, og seinare gjenoppbygd av krossfararar i 1130. Kyrkja er seinare blitt øydelagd og gjenoppbygd fleire gonger. Den noverande kyrkja er frå 1810.
Gravkyrkja blir driven av fleire kyrkjesamfunn i fellesskap. Den gresk-ortodokse kyrkja har største delen av kyrkjeområdet, som også omfattar hovudkvarterte til deira patriark av Jerusalem. Den armenske og den katolske kyrkja er dei to nest viktigaste kyrkjesamfunna i drifta av Gravkyrkja. Dei koptiske, syriske og etiopiske ortodokse kyrkjene har òg delar. Protestantar er ikkje representerte i kyrkja, og mange føretrekk Hagegrava som valfartsstad og mogleg døds- og gravstad for Jesus.
Innan austleg kristendom er kyrkja kjend som Oppstandelsekyrkja (gresk Ναός της Αναστάσεως (Naos tis Anastaseos), armenskSurp Harutyun), medan ho i vestleg tradisjon er kalla for Gravkyrkja eller Kyrkja til den heilage grava (latin: Ecclesia sancti Sepulchri).
Historie
Den første kyrkja
Eusebius fortel i Vita Constantinus at det på staden der Gravkyrkja seinare blei bygd tidlegare stod eit tempel vigd Venus.[4] Den seinare keisaren Konstantin gav i 325 eller 326 ordre om at staden skulle ryddast for å gje plass til ei ny kyrkje. Den heilage Makarius fekk i oppdrag å oppføra henne.