Gloria in Excelsis Deo, på norsk Ære vere Gud i det høgste, er innleiingsorda til det andre faste leddet i den katolske messa, òg kalla «Den store doxologi» og «Hymnus angelicus», «Engelhymnen». Det siste namnet viser til Lukas 2,14, englesongen på Betlehemsmarka då Jesus vart fødd.^[1]

Innleingsorda Gloria in excelsis Deo er henta frå Juleevangeliet, resten er fri dikting, kjend i kjelder frå 800-talet, men med røter i hymner av Athanasius frå 300-talet. Salmen er eldre, han var inntatt i julemessa av pave Telesforus (125 - 136). Slik er han rekna som ein av dei eldste salmane i den kristne kyrkja, bortsett frå salmene i Salmenes bok. Hymnen vart først bruka som morgonhymne i tidebøna, frå 600-talet kom han inn i julenattsmessa. Etterkvart vart hymnen eit ledd i den ordinære søndagsmessa.

I Norsk salmebok er det opplyst at salmen er frå 100-talet, omarbeidd av Hilarius av Poitiers, som døydde 368.

Gloria in excelsis Deo fell bort i fastetida, i adventa og på bots- og sørgedagar. Leddet er heller ikkje med i rekviemesser. Melodien som vert brukt varierer med kyrkjeåret.

I den evangelisk-lutherske gudstenesta vart dette messeleddet bruka dels med latinsk tekst, dels i omsetjing. Gloria-leddet vart òg gjendikta i metrisk form, i ein salmen skriven av Nicolaus Decius i 1523, omsett til dansk alt i 1529 som salmen «Alene Gud i Himmerik»., seinare «Gud, einast Gud i himmelhøgd» (nr 787 i Landstads kirkesalmebog/Nokre Salmar , nr 20 i Nynorsk salmebok og nr 264 i Norsk salmebok).

I Norsk salmebok er salmen teken inn som nr. 942.

• Kristen sang og musikk Runa forlag 1962
• J. N. Skaar (1879): Norsk Salmehistorie F. Beyers Forlag
• Norsk salmebok Verbum 1985 ISBN 82-543-0261-8

Fotnotar