Apostelen Jakob var etter bibelsk tradisjon bror til apostelen Johannes, begge søner av Sebedeus og Salome, sistnemnde syster til Jomfru Maria. Følgjeleg var Jakob syskenbarnet til Jesus. For å skilje han frå den andre apostelen Jakob, vert han òg kalla Jakob den eldre.
Jakob var blant dei fyrste læresveinane Jesus kalla. Før han fekk dette kallet, var han fiskar i Genesaretsjøen. Etter Jesu død og himmelferd vart apostlane Johannes, Jakob og Peter leiarar for dei jødekristne i Jerusalem. Sidan skal Jakob i følgje katolsk tradisjon ha reist ut som misjonær, og slik kom han til Spania. Her synte jomfru Maria seg for han i Saragossa. Miraklet inspirerte han til å byggje den fyrste kyrkja tileigna den heilage jomfru, og misjoneringa gjekk etter tradisjonen noko betre etter at kyrkja var ferdig.
I år 44 reiste Jakob attende til Jerusalem. Der vart han halshogd på ordre frå kong Herodes Agrippa. Slik vart Jakob den fyrste av apostlane til å lide martyrdøden. Liket vart kasta til hundane utanfor Jerusalem, men vart redda av to av læresveinane hans, som frakta det til hamnebyen Jaffa og la det i ein båt av marmor. Båten hadde verken ror eller mannskap - ein engel styrte den over Middelhavet, gjennom Gibraltarstredet og langs Portugal til kysten av Galicia i Nordvest-Spania.
Her vart Jakob til sist gravlagd. Over grava vart det reist ei lita kyrkje, og i nærleiken vart det bygd eit kloster. Byen som voks opp rundt klosteret vart kjend som Campo de la Estella; «stjernemarka». På gammalspansk vart Jakob kalla Santo Iago. Derav namnet Santiago de Compostela - som i dag er eit av dei største pilegrimsmåla i den kristne verda.
Kong Alfonso II av Asturia og León utnemnde Jakob til vernehelgen for det kristne Spania. Han er òg vernehelgen for Chile. Dagen hans vert feira 25. juli, i Noreg kalla Jakob våthatt. Når denne datoen fell på ein søndag kallar spanjolane året «Año Santo»; eit heilag år; desse åra er pilegrimsstraumen til Santiago de Compostela på det største.