PROFILPELAJAR.COM

Zwitserland
Eerste deelname	1956
Aantal deelnamen	64
Aantal gewonnen	3
Zender	SRG SSR
Statistieken
Hoogste positie	1ste (1956, 1988, 2024)
Laagste positie	laatste (1964, 1967, 1974,; 1998, 2004 HF, 2010 HF,; 2011, 2015 HF, 2016 HF)
Portaal	Eurovisiesongfestival

Zwitserland is een van de zeven stichtende leden van het Eurovisiesongfestival. Het eerste festival werd in 1956 in het Zwitserse Lugano georganiseerd en het thuisland behaalde meteen de overwinning dankzij zangeres Lys Assia. Daarna duurde het tot 1988 voordat het land met Céline Dion zijn tweede overwinning behaalde. Uiteindelijk slaagde Nemo erin om in 2024 Zwitserland voor een derde keer te laten winnen.

De jaren 50

Zwitserland won het eerste festival met zangeres Lys Assia. Zij deed het jaar erna nog eens mee, maar toen werd ze samen met de Belg Bobbejaan Schoepen voorlaatste. Maar dat hield Lys Assia niet tegen om in 1958 een nieuwe poging te ondernemen, dit keer had ze weer meer succes en werd ze tweede met het vrolijke Giorgio dat deels in het Duits en deels in het Italiaans gezongen werd. De jaren 50 werden afgesloten met een mooie 4e plaats.

De jaren 60

Hier volgden hoogtepunten en dieptepunten elkaar op. In 1963 deed de Israëlische Esther Ofarim mee voor Zwitserland: ze sprak zelf geen woord Frans, maar zong zich toch met T'en vas pas naar een tweede plaats. Deze tweede plaats was controversieel omdat Noorwegen in eerste instantie vier punten aan Zwitserland had gegeven en één aan Denemarken. Omdat er onregelmatigheden waren gebleken, werden deze punten niet direct meegeteld, maar werd de Noorse jury aan het einde van de avond teruggebeld. Toen gaf het onder meer vijf punten aan Denemarken en twee aan Zwitserland, waardoor Denemarken met twee punten voorsprong won. Een jaar later, in 1964 deed Anita Traversi voor de tweede keer mee. In totaal deed Traversi zeven keer mee aan een Zwitserse voorronde. In 1960 en 1964 wist deze te winnen, maar in 1956, 1961 (2 nummers), 1963 (3 nummers), 1967 en 1976 kwam ze niet op het songfestival podium terecht.

In zowel 1964 en 1967 werd Zwitserland laatste, met nul punten.

De jaren 70

Het eerste deel van de jaren zeventig verliep niet van een leien dakje, maar van 1975 tot 1982 eindigden de Zwitsers steevast in de top 10. De regel dat de taalkeuze vrij was, was van kracht tussen 1973 tot 1976, maar enkel in dat laatste jaar maakte Zwitserland daar gebruik van door in het Engels te zingen.

De jaren 80

De jaren 80 begonnen zeer goed met twee 4e plaatsen, onder andere van Peter, Sue & Marc die al voor de 4e keer deelnamen, in 1981 zong de groep het Italiaanse Io senza tei naar een vierde plaats. Willeke Alberti maakte een Nederlandstalige versie van dit lied: Het is nog niet voorbij. In 1982 werd Zwitserland 3e dankzij Arlette Zola. Na 3 jaar mindere prestaties werd het land 2e in 1986 en zelfs 1e in 1988. Céline Dion, hoewel Canadese, haalde de overwinning binnen voor Zwitserland met Ne partez pas sans moi. In 1989 mocht Zwitserland het festival organiseren en dat deed het in Lausanne. Voor deze gelegenheid werd er in de nationale finale gekozen voor de groep Furbaz met een lied in de vierde officiële taal van Zwitserland, het Reto-Romaans.

De jaren 90

Met een 5e en 3e plaats in 1991 en 1993 begonnen de jaren 90 veelbelovend, maar daarna zou het nog 12 jaar duren vooraleer Zwitserland nog eens in de top 10 zou eindigen. Door het slechte resultaat in 1994 moest Zwitserland voor het eerst een songfestival overslaan. Na 3 minder goede klasseringen en zelfs een erbarmelijke laatste plaats met 0 punten in 1998 moest het land in 1999 weer een jaartje overslaan.

2000 en verder

In 2000 deed Jane Bogaert mee met in haar achtergrondkoortje de Italiaanse ster Al Bano. Deze kon niet verhelpen dat Zwitserland opnieuw laag eindigde en in 2001 opnieuw niet mocht deelnemen. De populaire zangeres Francine Jordi brak in 2002 met een volgens sommigen erg oubollige ballade geen potten.

In 2004 mocht Zwitserland deelnemen aan de halve finale. Daar werd men vertegenwoordigd door Piero Esteriore en de Music Stars. Zij waren allen finalisten geweest in de Duits-Zwitserse Idols/Idool. Het enigszins repetitieve nummer Celebrate behaalde opnieuw 0 punten in Istanboel.

In 2005 gooiden de Zwitsers het roer om. De Estse meidengroep Vanilla Ninja die in de Duitssprekende landen ook populair was, werd rechtstreeks aangeduid om het land te vertegenwoordigen met het lied Cool Vibes. Ze haalden de finale en daar hoorde Zwitserland voor het eerst in 12 jaar nog eens Switzerland twelve points. Nadat de landen stemden die in de halve finale afgevallen waren stond Zwitserland op de tweede plaats, het feit dat de meidengroep uit Oost-Europa kwam heeft daar ook wat punten losgeweekt. Daarna vielen de toebedeelde punten wat tegen, maar met uiteindelijk een 8e plaats was Zwitserland wel verzekerd van deelname aan de finale van het Eurovisiesongfestival 2006.

Ook in 2006 werd een groep rechtstreeks aangeduid, een zeskoppige groep Six4one, bestaande uit artiesten van zes verschillende nationaliteiten (Duitsland/Portugal, Zwitserland, Malta, Bosnië, Zweden en Israël). De producer en componist van het nummer If we all give a little is Ralph Siegel, die hiermee voor de negentiende keer een songfestivalbijdrage leverde, een record.

In 2011 lukte het Anna Rossinelli voor het eerst sinds 2006 om Zwitserland naar de finale te slepen. In de eerste halve finale werd ze tiende en haalde de finale dus nipt. In de finale werd Rossinelli laatste met 19 punten.

In 2012 slaagde Sinplus er met het lied Unbreakable niet in de finale te halen. Ook Takasa slaagde er in 2013 niet in om door te stoten naar de finale. In 2014 lukte het Sebalter wel weer om de finale te halen, waarin hij dertiende werd. In 2015 en 2016 werd Zwitserland, met respectievelijk Mélanie René en de Canadese zangeres Rykka, tweemaal op rij laatste in de halve finale. Met de groepen Timebelle en ZiBBZ wisten de Zwitsers zich in respectievelijk 2017 en 2018 evenmin te plaatsen voor de finale.

Op het songfestival van 2019 in Tel Aviv trad Zwitserland aan met Luca Hänni. Hij wist met het nummer She got me een finaleplaats te bemachtigen en was in de peilingen vooraf zelfs een outsider voor de overwinning. Uiteindelijk eindigde hij op de vierde plaats, het eerste Zwitserse top 5-succes in 26 jaar tijd. In 2021 werd dat succes bestendigd: Gjon's Tears haalde met Tout l'Univers de derde plaats.

Op het songfestival van 2022 deed Zwitserland mee met Marius Bear. Hij deed mee met het nummer Boys do cry. Hij wist hiermee in de finale te belanden. Hij eindigde 17de en kreeg 78 punten.

In 2024 wist Zwitserland de 68e editie van het songfestival te winnen. Het Zwitserse lied The Code van Nemo kreeg 591 punten. Nemo werd daarmee de eerste non-binaire artiest die het festival won. Het lied won de jurystemming met overtuiging: in totaal gaven 21 landen de 12 punten aan Zwitserland, Zwitserland won daarentegen de televoting niet, daar eindigde het land als vierde.

Trivia

Zwitserland heeft vier officiële talen (Duits, Frans, Italiaans en Reto-Romaans). In tegenstelling tot België wisselen de verschillende landsdelen niet af bij het kiezen van een deelnemer, maar treden vertegenwoordigers van de drie omroepen samen aan in een nationale finale. Hierdoor is het te verklaren dat er meer Franse (24) deelnames waren; er waren twaalf Duitse, tien Italiaanse, één Reto-Romaanse en vijftien Engelse inzendingen.

Lys Assia heeft vier keer deelgenomen (twee keer in 1956), waarvan twee keer in het Frans, één keer in het Duits en één keer gemengd Duits-Italiaans.

De groep Peter, Sue & Marc heeft ook vier keer deelgenomen en dit vier keer in een andere taal (Frans, Engels, Duits en Italiaans). Geen enkele andere artiest zong vier keer in een andere taal.

Zwitserse deelnames

Jaar	Artiest	Titel	Fin.	Ptn.	Semi	Ptn.	Taal
1956	Lys Assia	Das alte Karussell	?	?			Duits
1956	Lys Assia	Refrain	1	?			Frans
1957	Lys Assia	L'enfant que j'étais	8	5			Frans
1958	Lys Assia	Giorgio	2	24			Duits en Italiaans
1959	Christa Williams	Irgendwoher	4	14			Duits
1960	Anita Traversi	Cielo e terra	8	5			Italiaans
1961	Franca di Rienzo	Nous aurons demain	3	16			Frans
1962	Jean Philippe	Le retour	10	2			Frans
1963	Esther Ofarim	T'en va pas	2	40			Frans
1964	Anita Traversi	I miei pensieri	13	0			Italiaans
1965	Yovanna	Non à jamais sans toi	8	8			Frans
1966	Madeleine Pascal	Ne vois-tu pas ?	6	12			Frans
1967	Géraldine	Quel cœur vas-tu briser ?	17	0			Frans
1968	Gianni Mascolo	Guardando il sole	13	2			Italiaans
1969	Paola	Bonjour, bonjour	5	13			Duits
1970	Henri Dès	Retour	4	8			Frans
1971	Peter, Sue & Marc	Les illusions de nos vingt ans	12	78			Frans
1972	Véronique Müller	C'est la chanson de mon amour	8	88			Frans
1973	Patrick Juvet	Je vais me marier, Marie	12	79			Frans
1974	Piera Martell	Mein Ruf nach dir	14	3			Duits
1975	Simone Drexel	Mikado	6	77			Duits
1976	Peter, Sue & Marc	Djambo, Djambo	4	91			Engels
1977	Pepe Lienhard Band	Swiss lady	6	71			Duits
1978	Carole Vinci	Vivre	9	65			Frans
1979	Peter, Sue & Marc & Pfuri, Gorps & Kniri	Trödler & Co.	10	60			Duits
1980	Paola	Cinéma	4	104			Frans
1981	Peter, Sue & Marc	Io senza te	4	121			Italiaans
1982	Arlette Zola	Amour on t'aime	3	97			Frans
1983	Mariella Farré	Io così non ci sto	15	28			Italiaans
1984	Rainy Day	Welche Farbe hat der Sonnenschein?	16	30			Duits
1985	Mariella Farré & Pino Gasparini	Piano, piano	12	39			Duits
1986	Daniela Simmons	Pas pour moi	2	140			Frans
1987	Carol Rich	Moitié, moitié	17	26			Frans
1988	Céline Dion	Ne partez pas sans moi	1	137			Frans
1989	Furbaz	Viver senza tei	13	47			Reto-Romaans
1990	Egon Egemann	Musik klingt in die Welt hinaus	11	51			Duits
1991	Sandra Simó	Canzone per te	5	118			Italiaans
1992	Daisy Auvray	Mister music man	15	32			Frans
1993	Annie Cotton	Moi, tout simplement	3	148			Frans
1994	Duilio	Sto pregando	19	15			Italiaans
1996	Kathy Leander	Mon cœur l'aime	16	22			Frans
1997	Barbara Berta	Dentro di me	22	5			Italiaans
1998	Gunvor	Lass ihn	25	0			Duits
2000	Jane Bogaert	La vita cos'è	20	14			Italiaans
2002	Francine Jordi	Dans le jardin de mon âme	22	15			Frans
2004	Piero Esteriore & The MusicStars	Celebrate!	X	X	22	0	Engels
2005	Vanilla Ninja	Cool vibes	8	128	8	114	Engels
2006	Six4one	If we all give a little	16	30	X	X	Engels
2007	DJ BoBo	Vampires are alive	X	X	20	40	Engels
2008	Paolo Meneguzzi	Era stupendo	X	X	13	45	Italiaans
2009	Lovebugs	The highest heights	X	X	14	15	Engels
2010	Michael von der Heide	Il pleut de l'or	X	X	17	2	Frans
2011	Anna Rossinelli	In love for a while	25	19	10	55	Engels
2012	Sinplus	Unbreakable	X	X	11	45	Engels
2013	Takasa	You and me	X	X	13	41	Engels
2014	Sebalter	Hunter of stars	13	64	4	92	Engels
2015	Mélanie René	Time to shine	X	X	17	4	Engels
2016	Rykka	The last of our kind	X	X	18	28	Engels
2017	Timebelle	Apollo	X	X	12	97	Engels
2018	ZiBBZ	Stones	X	X	13	86	Engels
2019	Luca Hänni	She got me	4	364	4	232	Engels
2021	Gjon's Tears	Tout l'univers	3	432	1	291	Frans
2022	Marius Bear	Boys do cry	17	78	9	118	Engels
2023	Remo Forrer	Watergun	20	92	7	97	Engels
2024	Nemo	The code	1	591	4	132	Engels
2025

Festivals in Zwitserland

Jaar	Plaats	Zaal	Presentatoren
1956	Lugano	Teatro Kursaal	Lohengrin Filipello
1989	Lausanne	Palais de Beaulieu	Lolita Morena en Jacques Deschenaux

Punten

In de periode 1957-2024. Punten gegeven in de halve finales zijn in deze tabellen niet meegerekend.

Gegeven door Zwitserland

Plaats	Land	Punten
1	Italië	255
2	Verenigd Koninkrijk	221
3	Frankrijk	216
4	Duitsland	196
5	Ierland	192
	Spanje
	Zweden

Gegeven aan Zwitserland

Plaats	Land	Punten
1	Verenigd Koninkrijk	194
2	Nederland	193
3	Oostenrijk	188
4	Finland	170
5	België	161

Twaalf punten gegeven aan Zwitserland

Aantal	Land	Wanneer
4	België	1982, 1986, 1991, 2021 (j)
	Finland	1980, 1981, 2021 (j), 2024 (j)
	Luxemburg	1986, 1991, 1993, 2024 (j)
3	Albanië	2021 (j+t), 2024 (j)
	Denemarken	1990, 2021 (j), 2024 (j)
	Estland	2005, 2021 (j), 2024 (j)
	Letland	2005, 2021 (j), 2024 (j)
	Ierland	1980, 1981, 2024 (j)
	Oostenrijk	1979, 2019 (t), 2024 (j)
	Verenigd Koninkrijk	1976, 1981, 1982
	Zweden	1986, 1988, 2024 (j)
2	Duitsland	1988, 1993
	Griekenland	1990, 2024 (j)
	IJsland	1991, 2021 (j)
	Italië	1975, 2024 (j)
	Israël	1986, 2021 (j)
	Malta	2006, 2024 (j)
	Nederland	1986, 2024 (j)
	Noorwegen	1981, 2024 (j)
	Oekraïne	2024 (j+t)
	Portugal	1988, 2024 (j)
1	Azerbeidzjan	2024 (j)
	Frankrijk	1993
	Georgië	2024 (j)
	Joegoslavië	1981
	Polen	2024 (j)
	San Marino	2024 (j)
	Spanje	2024 (j)

(j) = vakjury; (t) = televoting

Twaalf punten gegeven door Zwitserland

(Vetgedrukte landen waren ook de winnaar van dat jaar.)

Jaar	Land	Jaar	Land	Jaar	Land	Jaar	Land
1975	Finland	1989	Griekenland	2003	Geen deelname	2017	Portugal (j+t)
1976	Verenigd Koninkrijk	1990	Frankrijk	2004	Servië en Montenegro	2018	Duitsland (Juryj Servië (t)
1977	Frankrijk	1991	Spanje	2005	Portugal	2019	Noord-Macedonië (j) Italië (t)
1978	Israël	1992	Frankrijk	2006	Bosnië en Herzegovina	2021	Frankrijk (j) Servië (t)
1979	Spanje	1993	Ierland	2007	Servië	2022	Griekenland (j) Servië (t)
1980	Ierland	1994	Ierland	2008	Portugal	2023	Tsjechië (j) Albanië (t)
1981	Frankrijk	1995	Geen deelname	2009	Turkije	2024	Griekenland (j) Israël (t)
1982	Duitsland	1996	Zweden	2010	Duitsland
1983	Nederland	1997	Verenigd Koninkrijk	2011	Bosnië en Herzegovina
1984	Ierland	1998	Duitsland	2012	Albanië
1985	Turkije	1999	Geen deelname	2013	Italië
1986	Zweden	2000	Duitsland	2014	Oostenrijk
1987	Ierland	2001	Geen deelname	2015	Zweden
1988	Luxemburg	2002	Spanje	2016	Australië (j) Servië (t)