Zelfportretten van Rembrandt
De zelfportretten van Rembrandt vormen een belangrijk deel van het omvangrijke oeuvre van de 17e-eeuwse Nederlandse schilder Rembrandt van Rijn.
Geschiedenis
Rembrandt portretteerde zichzelf gedurende een periode van ongeveer veertig jaar bijna honderdmaal, op zo'n 50 schilderijen, 32 etsen en 7 tekeningen. Door middel van de zelfportretten kon hij zich oefenen in gelaatsuitdrukkingen en lichtval, waarbij hij soms een rollenspel speelde en zich uitdoste in bijzondere kostuums of met opvallende attributen. Het laatste geschilderde zelfportret toont Rembrandt op 63-jarige leeftijd en kwam tot stand in het jaar van zijn overlijden, 1669. De meeste etsen dateren uit de periode 1628-1630, toen hij nog in Leiden woonde; de laatste ets is van 1648.[1]
Zoals bij meer werk van Rembrandt, bestaat over de authenticiteit van sommige zelfportretten enige onzekerheid. Enkele worden toegeschreven aan de schilder dan wel zijn atelier.[2]
Aan enkele afgebeelde zelfportretten hieronder is een zelfstandig artikel gewijd. De titel van het werk is in dat geval een link naar het betreffende artikel.
Zelfportretten (selectie), chronologisch
Schilderijen
Etsen
Tekeningen
-
Zelfportret, pen in bruine inkt, penseel in grijs op papier, 1628-1629, Rijksmuseum Amsterdam
-
Zelfportret, ca. 1628, British Museum, Londen
-
Zelfportret, rood krijt op papier, ca. 1637, National Gallery of Art, Washington
-
Zelfportret (onzeker), na 1652, Rembrandthuis, Amsterdam
-
Zelfportret, pen in bruine inkt, ca. 1657-1660, Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam
Literatuur
- Rembrandt zelf. Zwolle, 1999 (tentoonstellingscatalogus Den Haag/Londen, 1999-2000).
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|
|