Hij was verbonden aan de Burgeravondschool waar hij tekenles aan jongens gaf.
In zijn vrije werk maakte hij een ontwikkeling door van realistisch, via abstracte schilderijen en meubelen die in de traditie van De Stijl passen, tot surrealistisch werk. Van Leusden bekwaamde zich ook in verschillende ets- en graveertechnieken. Met de kunstenaars Jopie Moesman en Willem Wagenaar vormde hij de kern van de groep surrealisten die in de periode 1930 tot 1950 in Utrecht actief waren. Ook was hij lid van het grafisch gezelschap De Luis.
In grafische vakkringen verwierf hij grote bekendheid door zijn onderzoek naar de grafische techniek van Hercules Seghers. Na lang aandringen publiceerde hij daarover in 1960 zijn bevindingen.
Willem van Leusden overleed in het Utrechtse ziekenhuis Oudenrijn.
Literatuur
W. van Leusden, Het grafisch-technisch probleem van de etsen van Hercules Seghers (Utrecht, A.W.Bruna en Zn, 1960)
W. van Leusden, The etchings of Hercules Seghers and the problem of his graphic technique (Utrecht, A.W.Bruna en Zn, 1961)
C. Bakhuizen van den Brink, 24 bord teekeningen. Methode Bakhuizen van den Brink en van Leusden (Rotterdam, Nijgh & Van Ditmar, ca. 1925)
Clasca Bakhuizen van den Brink-Ozinga & Willem van Leusden, Handleiding bij het teekenen op de lagere school. Met een voorrede van F. Roels (Rotterdam, Nijgh & Van Ditmar, 1927)
Wolfgang Cordan, Essai over het surrealisme. Met een beschouwing over het werk van Willem van Leusden (Amsterdam, Contact, 1935)
W. Enzinck, Willem van Leusden (Kroonder, 1953)
D. Adelaar, Willem van Leusden. Essays over een verhard romanticus (Kwadraat, 1990)
R. de Koningh, De etspers van Willem van Leusden (Utrecht, LOGA, Landelijke Organisatie van Grafische Ateliers, 1983)
H. Redeker, Willem van Leusden (Utrecht, Het Spectrum, 1974)
_in_1967.jpg)