In de informatica en taalkunde worden terminale en niet-terminale symbolen gebruikt in de productieregels van een formele grammatica. De terminale symbolen vormen de symbolen in de strings die gegenereerd worden door de grammatica. De niet-terminale symbolen worden gebruikt om strings te vervangen door andere strings die bestaan uit terminale of niet-terminale symbolen. Zinnen in een formele taal worden gegenereerd door productieregels toe te passen op niet-terminale symbolen totdat de geproduceerde string geen niet-terminale symbolen meer bevat.

Stel we hebben een alfabet met de letters ${\displaystyle a}$, ${\displaystyle b}$ en ${\displaystyle c}$, het startsymbool ${\displaystyle S}$ en de volgende productieregels:

1. ${\displaystyle S\rightarrow aSb}$
2. ${\displaystyle S\rightarrow bA}$
3. ${\displaystyle A\rightarrow ba}$
4. ${\displaystyle A\rightarrow c}$

In deze grammatica zijn ${\displaystyle S}$ en ${\displaystyle A}$ de niet-terminale symbolen en ${\displaystyle a}$, ${\displaystyle b}$ en ${\displaystyle c}$ de terminale symbolen.

Een ander voorbeeld, genoteerd in EBNF:

1. Integer ${\displaystyle \rightarrow }$ (-)? Digit+
2. Digit ${\displaystyle \rightarrow }$ 0 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9

In deze grammatica zijn ${\displaystyle \{-,0,1,2,3,4,5,6,7,8,9\}}$ de terminale symbolen en ${\displaystyle \{{\mathit {Integer}},{\mathit {Digit}}\}}$ de niet-terminale symbolen.