Meijer zocht in de aanloop naar de Olympische Winterspelen van 1960 een baantje bij het Nederlands sanatorium in Davos[4] vanwege het gemis aan ijs in Nederland. Op de snelle ijsbaan van Davos bereidde Meijer zich zelfstandig – en op eigen kosten – voor en tijdens wedstrijden verpulverde ze alle Nederlandse snelste tijden op de door haar gereden afstanden. Deze tijden werden echter niet erkend als Nederlandse records door de KNSB, omdat ze niet in Nederland waren gereden. Omdat, in de ogen van diezelfde bond, Meijer had verzuimd aan te vragen bij de KNSB of ze in Davos die wedstrijden mòcht rijden, telden de tijden ook niet als mogelijke selectie en tot haar grote teleurstelling werd ze door de bond niet voorgedragen voor de Olympische Winterspelen.[5]
Rie Meijer trouwde op 1 september 1960 met oud-hardrijder Jan Schoute en heeft vier kinderen.
[11]
Na afloop van de wedstrijd op 13 februari werd de baan nagemeten en toen bleek dat deze 2,13 meter te lang was.
Rie Meijer had meer records op haar naam gehad als de KNSB eerder was overgegaan tot het erkennen van damesrecords. Pas op het KNSB congres van november 1957 werd namelijk hiertoe besloten. Ook werden daar toen limieten gesteld waar de te rijden records ten minste aan moesten voldoen: 55,0 s (500m); 1.57,0 (1000m); 2.58,0 (1500m) en 6.10,0 (3000m).[11] Er werd geen 5000m recordlimiet gesteld omdat die op dat moment geen gangbare dames-wedstrijdafstand was. Een voorstel van de Zutphense IJsvereniging om de tijden van het NK Dames van 1956 te Zutphen als nationale records te erkennen sneuvelde.[12]
Rie Meijer had toen in Nederland al twee maal een 500m in 54,7 gereden; de 1000m in 1.52,1;
de 1500m in 2.49,3 en de 3000m in 6.16,2. Op de 1000m en 1500m waren dat de snelste Nederlandse damestijden op Nederlands ijs, op de 500m was Gonne Donker al eens tot 53,0 gekomen (Amsterdam, 23-12-1938) en op de 3000m was de beste prestatie in handen van Ietje Louwen met 6.13,9, gereden tijdens het NK Dames van 1956 te Zutphen.
↑De IJsbode, October 1957 met daarin de agenda van het congres
(nl) Bergström, Piet. ABC voor de Schaatssport. Laren (NH): A.J. Luitingh N.V., 1971 (2e druk 1972). ISBN 90-245-0121-0.
(nl) Bijlsma, Hedman met Tom Dekkers, Arie van Erk, Gé du Maine, Hans Niezen, Nol Terwindt en Karel Verbeek. Schaatsseizoen '96-'97: 25e Jaargang 1996-1997, statistische terugblik. Assen: Stichting Schaatsseizoen, 1997.
(nl) Broer, Dirk met Martin van der Bij, Jeroen Heijmans, Michiel Jansen, Marnix Koolhaas, Robert Koorneef, Huub Snoep, Gerrit Stevens en Nol Terwindt. Nederlands Kampioenschappen Hardrijden Langebaan: Complete Uitslagen, 1887-2003. Hoogland: KNSB, 2003.
(nl) Broer, Dirk met Martin van der Bij, Jeroen Heijmans, Michiel Jansen, Marnix Koolhaas, Robert Koorneef, Huub Snoep, Gerrit Stevens en Nol Terwindt. Nederlandse Kampioenschappen Kortebaan en Supersprint: Complete Uitslagen, 1924-2005. Hoogland: KNSB, 2005.
(en) Eng, Trond. All Time International Championships: Complete Results, 1889-2002. Askim, Noorwegen: WSSA-Skøytenytt, 2002.
(nl) Eyle, Wim van. Een Eeuw Nederlandse Schaatssport. Utrecht: Uitgeverij Het Spectrum, 1982. ISBN 90-274-9476-2.
(nl) Maaskant, Piet. Flitsende IJzers: De geschiedenis van de schaatssport. Zwolle: La Rivière & Voorhoeve, 2e herziene en aangevulde druk, 1967.
(nl) Maaskant, Piet. Heya, Heya! Het nieuwe boek van de Schaatssport. Zwolle: La Rivière & Voorhoeve, 1970.
,_Langendijk_(rechts),_me,_Bestanddeelnr_907-5734.jpg)
