Renium(VII)oxide
Structuurformule en molecuulmodel
Kristalstructuur van renium(VI)oxide ■ Re6+ ■ O2−
Renium(VII)oxide-kristallen
Algemeen
Molecuul­formule	ReO3
IUPAC-naam	renium(VI)oxide
Andere namen	reniumtrioxide, renia
Molmassa	234,2052 g/mol
SMILES	O=[Re](=O)=O
InChI	1S/3O.Re
CAS-nummer	1314-28-9
EG-nummer	215-228-8
PubChem	102110
Wikidata	Q418954
Beschrijving	Donkerrode kristallen
Waarschuwingen en veiligheids­maatregelen
Waarschuwing[1]
H-zinnen	H319 - H335[1]
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P261 - P305+P351+P338
Fysische eigenschappen
Aggregatie­toestand	vast
Kleur	donkerrood
Dichtheid	6,9 – 7,4 g/cm³
Smeltpunt	(ontleedt) 400 °C
Onoplosbaar in	water, verdunde zuren en basen
Brekingsindex	1,68
Geometrie en kristal­structuur
Kristal­structuur	kubisch
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Renium(VI)oxide is een oxide van renium, met als brutoformule ReO₃. De stof komt voor als een corrosief en hygroscopisch geel kristallijn poeder, dat onoplosbaar is in water. Het is het enige stabiele trioxide uit groep 7 van het periodiek systeem.

Renium(VI)oxide kan bereid worden door reductie van renium(VII)oxide met koolstofmonoxide:

${\displaystyle {\ce {Re2O7 + CO -> 2ReO3 + CO2}}}$

Eveneens is reductie met metallisch renium mogelijk:

${\displaystyle {\ce {3Re2O7 + Re -> 7ReO3}}}$

Renium(VI)oxide neemt een kubische kristalstructuur aan. Het behoort tot ruimtegroep Pm3m. De lengte van de eenheidscel bedraagt 374,8 picometer. In het kristalrooster wordt ieder reniumatoom omringd door zes zuurstofatomen.

In verhitte sterke basen dissocieert renium(VI)oxide in ReO₂ en ReO₄⁻.

Renium(VI)oxide is een buitenbeentje in de groep der metaaloxiden: het gedraagt zich immers als een metaal. De resistiviteit daalt sterk met dalende temperatuur. De kristallen bezitten ook een typische metaalglans, wat eerder ongewoon is voor oxiden.

• Renium(IV)oxide
• Renium(VII)oxide