Na het overlijden van patriarch Theophylactus Lecapenus in 956 werd Polyeuctus door keizer Constantijn VII benoemd tot patriarch.[1] In tegenstelling tot zijn voorganger, een telg uit de keizerlijke familie, was Polyeuctus een religieus. Voor zijn installatie was hij immers een monnik.[1] Kort hierna reisde de Russische regentes Olga naar Constantinopel, waar ze zich liet dopen door Polyeuctus. Ze was daarmee de eerste heerseres van het rijk van Kiev die zich liet dopen.[2]
In 969 werd keizer Nikephoros echter vermoord door zijn vrouw Theophano en zijn domestikos van het Oosten, Johannes Tzimiskes, die hem in 963 nog had gesteund bij zijn gooi naar het keizerschap.[4] Johannes en Theophano hadden een buitenechtelijke relatie met elkaar. De domestikos lag in conflict met de keizer over de controle over de legers in het Oosten.[4] Patriarch Polyeuctus steunde de nieuwe keizer, al kon hij uiteraard de moord niet goedkeuren.[5] Vooraleer de nieuwe keizer te kronen eiste hij dat Theophano verbannen zou worden, dat de bezittingen van Johannes aan de armen zouden geschonken worden en dat de moordenaars van de keizer gestraft zouden worden.[5] Johannen Tzimiskes had weinig andere keus dan instemmen met de eisen van de patriarch, waarna hij tot keizer werd gekroond.[5]
Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
Warren Treadgold, A History of the Byzantine State and Society. Stanford, Stanford University Press, 1997.
Voetnoten
↑ abcWarren Treadgold, A History of the Byzantine State and Society. Stanford, Stanford University Press, 1997, p. 492