Opisthotropis

Opisthotropis
Opisthotropis andersonii
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Colubroidea
Familie:Colubridae (Toornslangachtigen)
Onderfamilie:Natricinae (Waterslangen)
Geslacht
Opisthotropis
Günther, 1872
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Opisthotropis op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Opisthotropis is een geslacht van slangen uit de familie toornslangachtigen en de onderfamilie waterslangen (Natricinae).

Naam en indeling

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Albert Günther in 1872. Er zijn 25 soorten inclusief de pas in 2020 beschreven soort Opisthotropis hungtai.[1]

Uiterlijke kenmerken

De lichaamslengte varieert van ongeveer 50 centimeter tot ongeveer een meter. De kop is moeilijk van het lichaam te onderscheiden door het ontbreken van een duidelijke insnoering.[2] Veel soorten hebben een bruine tot zwarte kleur en hebben geen tekening of soms vlekken en strepen zoals voorkomt bij Opisthotropis cheni.

Levenswijze

De vrouwtjes zetten eieren af, het aantal verschilt per soort. Bij de soort Opisthotropis lateralis worden per legsel vier tot vijf eieren afgezet. Op het menu staan voornamelijk ongewervelden en kleine waterdieren, zoals regenwormen, kikkervisjes, zoetwatergarnalen, vissen en kikkers en padden.[2]

Verspreiding en habitat

Alle soorten komen voor in delen van Azië en leven in de landen Filipijnen, Indonesië, Brunei, Maleisië, Vietnam, China, Thailand, Laos en Japan.[1]

De habitat bestaat uit vochtige tropische en subtropische bossen, zowel in laaglanden als in bergstreken, verschillende typen draslanden en scrublands. Ook in door de mens aangepaste streken zoals akkers, weilanden en in door de mens aangelegde watersystemen kunnen de dieren worden aangetroffen.

Beschermingsstatus

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan zeventien soorten een beschermingsstatus toegewezen. Zes soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC), zes soorten als 'onzeker' (Data Deficient of DD) en drie soorten als 'gevoelig' (Near Threatened of NT). Eemn soortb wordt gezien als 'bedreigd' (Endangered of EN) en de soort Opisthotropis kikuzatoi ten slotte staat te boek als 'ernstig bedreigd' (Critically Endangered of CR).[3]

Soorten

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Opisthotropis alcalai Brown & Leviton, 1961 Filipijnen
Opisthotropis andersonii Boulenger, 1888 China, Vietnam
Opisthotropis atra Günther, 1872 Onbekend
Opisthotropis cheni Zhao, 1999 China
Opisthotropis cucae David, Cuong The Pham, Truong Quang Nguyen & Ziegler, 2011 Vietnam
Opisthotropis daovantieni Orlov, Darevsky & Murphy, 1998 Vietnam
Opisthotropis durandi Teynié, Lottier, David, Nguyen & Vogel, 2014 Laos, mogelijk in Thailand
Opisthotropis guangxiensis Zhao, Jiang & Huang, 1978 China
Opisthotropis haihaensis Ziegler, Pham, Nguyen, Nguyen, Wang, Wang, Stuart, & Le, 2019 Vietnam, China
Opisthotropis hungtai Wang, Lyu, Zeng, Lin, Yang, Nguyen, Le, Ziegler & Wang, 2020 China
Opisthotropis jacobi Angel & Bourret, 1933 Vietnam, China
Opisthotropis kikuzatoi Okada & Takara, 1958 Japan
Opisthotropis kuatunensis Pope, 1928 China
Opisthotropis lateralis Boulenger, 1903 Vietnam, China
Opisthotropis latouchii Boulenger, 1899 China
Opisthotropis laui Yang, Sung & Chan, 2013 China
Opisthotropis maculosa Stuart & Chuaynkern, 2007 Thailand
Opisthotropis maxwelli Boulenger, 1914 China
Opisthotropis rugosa Lidth de Jeude, 1890 Indonesië
Opisthotropis shenzhenensis Wang, Guo, Liu, Lyu, Wang, Luo, Sun & Zhang, 2017 China
Opisthotropis spenceri Smith, 1918 Thailand
Opisthotropis tamdaoensis Ziegler, David & Vu, 2008 Vietnam
Opisthotropis typica Mocquard, 1890 Filipijnen, Indonesië, Brunei, Maleisië
Opisthotropis voquyi Ziegler, David, Ziegler, Pham, Nguyen & Le, 2018 Vietnam
Opisthotropis zhaoermii Ren, Wang, Jiang, Guo & Li, 2017 China

Bronvermelding