De Calibra is een sportief gelijnde coupé van Opel/GM die in de jaren 90 het Duitse automerk af moest helpen van haar 'grijze' imago. In 1989 wordt de auto geïntroduceerd op de IAA te Frankfurt als opvolger van de Opel Manta. In de acht jaar dat de Calibra in productie is worden 238.647 stuks geproduceerd. In de zomer van 1997 rolt het laatste exemplaar van de band. Er komt op dat moment geen tweede generatie van de Calibra. De Calibra biedt in tegenstelling tot de gangbare coupés van zijn tijd veel ruimte voor passagiers en bagage. De Calibra is gebaseerd op het GM2900 Platform, waar onder andere ook de Opel Vectra A + B en de tweede generatie Saab 900 op gebaseerd zijn.
De Opel Calibra heeft erg weinig luchtweerstand, met (in de 2.0 115 pk uitvoering) een cw-waarde van 0.26, wat voor toentertijd erg laag was. Ook heden ten dage is dit een erg lage waarde. Andere uitvoeringen, waaronder de ook veel verkochte 2.0 16V had iets meer luchtweerstand, door noodzakelijke extra koelopeningen in de grill en bredere banden. Vanaf de lancering werd de auto standaard uitgerust met stuurbekrachtiging en ABS en was vanaf 1994 leverbaar met airbag(s). Ook continue vierwielaandrijving (4x4) is optioneel leverbaar geweest.
De Calibra wordt in 1997 niet vervangen door een volgende generatie. Coupéliefhebbers konden toen bij Opel kiezen voor de op de Corsa gebaseerde Tigra, die in 1994 geïntroduceerd werd. De Astra G Coupé (2000-2006) heeft hetzelfde silhouet als de Calibra. Deze Astra was met vergelijkbaar presterende motoren als de Calibra[1] leverbaar; viercilinder benzinemotoren met een overeenkomstige vermogensrange.[2] Ook komen maten, gewichten en prestaties overeen hoewel de Astra iets korter en breder is.[3]
Geschiedenis
De Calibra is bij de introductie leverbaar met de tweeliter motoren die ook al in de KadettGSi geleverd worden. De basismotor is het 85 kW (115 Pk) sterke tweeliter blok met twee kleppen per cilinder (C20NE). De andere keuze is de tweeliter 16V (C20XE) met een vermogen van 110 kW (150 pk). Deze motor brengt de Calibra in 8,3 seconden van 0 naar 100 km/h. Het gemiddeld verbruik ligt mede door de lage luchtweerstand op 9,2 l/100km.
Vanaf 1992 wordt de Calibra (evenals de Vectra) leverbaar met een tweeliter turbo motor met 204pk, standaard vierwielaangedreven en uitgerust met zes versnellingen. Deze uitvoering heeft een topsnelheid van 245 km/h. In 1994 wordt de C20XE. vervangen door de nieuwe 2.0 16V Ecotec (X20XEV). De laatste motor die in de Calibra leverbaar is, is de 2,5 liter V6 (C25XE) met 170 pk. Deze uitvoering is tevens uitgerust met elektronische tractiecontrole.
De 2.0-liter benzinemotoren van 150 pk worden bij de facelift in 1995 vervangen door een tweeliter Ecotec-unit van 100 kw/136 pk. Ook wordt er een 2.5-liter V6 leverbaar, bekend uit onder andere de Opel Vectra en Omega.
Tijdens dezelfde facelift verhuist het logo vooraan van de motorkap naar de grille, en uitrustingsniveaus worden gewijzigd, naar voorbeeld van de dan net nieuw uitgebrachte Opel Vectra B.
Banden: "195/60 R 15 85 V" - "205/55 R 15 87 W" - "205/50 R 16 W"
Autosport
De Calibra is ook ingezet als rallyauto. In Nederland heeft Opel Dealer Team Holland in het seizoen 1993 een Turbo 4x4 ingezet voor het Open Internationaal Rallykampioenschap met als rijders Erwin Doctor en Theo Badenberg.
In 1996 wordt de Calibra Tourenwagen sportkampioen. Het fabrieksteam van Opel rijdt met onder meer Manuel Reuter de nieuwe 500 pk sterke vierwielaangedreven Calibra V6 naar negen overwinningen in de DTM.
Opel Calibra B (Concept)
De Opel Calibra B, de beoogde opvolger van de originele Calibra, was een geheim project dat Opel meer dan twintig jaar strikt verborgen wist te houden. De ontwikkeling van de rode tweedeurs coupé was bedoeld voor een onthulling op de Autosalon van Genève in 1997. Die première ging echter niet door.
In 1997 besloot General Motors (GM) zijn internationale productstrategie ingrijpend te herzien. Dit leidde tot het opschorten van het Calibra II-project, samen met plannen voor een breedspoorvariant van het Epsilon-platform. Dit platform had onder meer de basis moeten vormen voor een voorwielaangedreven opvolger van de Opel Omega C. Beide projecten werden echter nooit gerealiseerd.
Het Calibra II-project blijft een intrigerend hoofdstuk in de geschiedenis van Opel, dat nooit officieel het daglicht heeft gezien.
