Modeste de Noyette (1847-1923) was een Gents architect, vooral bekend om zijn imposante kerken en openbare gebouwen. Hij wijdde zich vooral aan de heropleving van een pittoreske en kleurrijke gotische stijl, nauw verwant met het voorbeeld van de invloedrijke Sint-Lucasscholen.[1][2] Hij werd ook geïnspireerd door de Scheldegotiek.
Levensloop
Modeste de Noyette werd op 22 februari 1847 geboren in Ledeberg bij Gent. Hij genoot zijn vorming aan de Academie van Gent (1865-66). Later werd hij voorzitter van de Société des Architectes de Flandre-Orientale, waarin hij de beroepsbelangen van architecten verdedigde, onder meer in bijdragen aan het tijdschrift L'Emulation. Uiteindelijk raakte hij meer bekend dan zijn oudere broer Ferdinand de Noyette (1838-1870), eveneens architect. Hij overleed op 22 december 1923, ook in Ledeberg.
In Ronse werd de Modeste de Noyettestraat naar hem genoemd.
Realisaties
De Sint-Martinuskerk te Ronse, in de typisch neogotische stijl van Modeste de Noyette
Zijn eerste belangrijke werk was de kerk van Haaltert in 1870, in opvolging van zijn broer Ferdinand. Nadien was hij nog ontwerper of medeontwerper van een groot aantal markante openbare gebouwen, en van enkele privéwoningen. Hij hield zich dikwijls ook met de binneninrichting van de gebouwen bezig. Ondanks zijn lidmaatschap van de Koninklijke Commissie voor Monumenten stond hij niettemin niet afkerig van grondige renovaties, waarbij sporen van het verleden vernietigd werden, bijvoorbeeld bij de restauratie van de Sint-Martinuskerk in Gent-Ekkergem (1901-1907). Tot zijn belangrijkste werken behoren:[1]
↑Van Loo, Anne (2003). Repertorium van de architectuur in België van 1830 tot heden (p.257). Onder leiding van Anne Van Loo. Mercatorfonds, Brussel, pp. 623. ISBN 90-6153-526-3. Geraadpleegd op 20 februari 2019.
