Deskundigen zijn het niet eens over het aantal soorten in dit geslacht: de aantallen variëren tussen 100 en 200. De oorzaak van deze verschillen is gelegen in het feit dat een aantal lokale soorten apomictisch is, dat wil zeggen dat zij in staat zijn zonder bevruchting zaad te zetten. De resulterende microsoorten worden door de een als echte soorten gezien, door de ander gegroepeerd in een veel kleiner aantal variabele soorten.
Amerikaanse lijsterbes (Sorbus americana) - Komt voor in het Oosten van Noord-Amerika, en daar beter bekend onder de naam American mountain-ash, of rowan.
Elsbes (Sorbus torminalis) - Komt voor in het midden en zuiden van Duitsland, Frankrijk en het Iberisch Schiereiland, oostwaarts tot de Balkan en het zuiden van Rusland. Ook in Denemarken en delen van Engeland.[2]
Peervormige lijsterbes, peerlijsterbes of grote lijsterbes (Sorbus domestica) - Komt voor in het midden en zuiden van Duitsland, de Alpen, Frankrijk, Engeland, Spanje, het zuiden van Italië en de Balkan.[6]
Zweedse lijsterbes of Zweedse meelbes (Sorbus intermedia) - Komt van nature voor in het zuiden van Zweden, maar wordt ook elders in Europa aangeplant.
Gebruik
Gekookt zijn de bessen eetbaar maar zuur en bitter. Na bevriezing zijn ze beter van smaak. Zaadjes dienen verwijderd te worden aangezien deze darmproblemen veroorzaken.
._31-03-2024_(d.j.b.)_02.jpg)
