Laurine van Riessen begon met schaatsen bij de IJsvereniging Leiden.[2] Ze brak door in het seizoen 2006/07 met een vierde plek op het NK Sprint en een tweede plek op het WK Junioren in Innsbruck. In maart 2007 brak ze het wereldrecord 1000 meter voor junioren van Ireen Wüst met 40 honderdste. Een maand later tekende ze een tweejarig contract bij de schaatsploeg DSB,[3] die later vernoemd werd naar de sponsoren Control, Danone Activia en LottoNL-Jumbo.
In de voorbereiding op het volgende seizoen 2007/08 raakte ze geblesseerd en daardoor was ze niet in topvorm op de NK Afstanden. Hierdoor liep ze ook kwalificatie mis voor de wereldbekerwedstrijden.
Aan het begin van het seizoen 2008/09 liep ze op het NK afstanden van 2009 kwalificatie voor de wereldbekerwedstrijden op de 500 meter ondanks haar vijfde plaats mis omdat Natasja Bruintjes een snellere beste race had, maar dankzij haar prestaties op de 1000 en 1500 meter wist zij zich op deze beide afstanden wel te kwalificeren voor de wereldbekercyclus. Op 7 december 2008 won ze in Changchun (China) op de 1000 meter (met een nieuw baanrecord van 1.17,25) haar eerste WB-zege. In het eindklassement eindigde Van Riessen op de 1500 meter als derde.
Van Riessen deed in 2010 mee aan de Olympische Winterspelen in Vancouver. Ze werd 19e op de 500 meter en eindigde als derde op de 1000 meter. Op de 1500 meter werd ze 17e met een tijd van 1.59,79 minuten. Voor haar prestaties tijdens de Olympische Spelen kreeg Van Riessen de titel Sportvrouw 2010 van de gemeente Leiden.
Op 7 mei 2010 werd Van Riessen na het vertrek van Timmer, Gerritsen en Boer naar Team Liga ineens de kopvrouw van Control.[4] Op 2 november 2010 zei Van Riessen hierover dat ze het een rare beslissing van het trio vond omdat de sportieve mogelijkheden onder Orie nog altijd even groot zijn[5].
Op de NK afstanden 2011 begon Van Riessen het seizoen met een zilveren en twee bronzen medailles.
Tijdens de wereldbekerwedstrijd in Salt Lake City wist van Riessen haar tweede wereldbekeroverwinning te behalen op de 1000 meter in een rechtstreeks duel met Gerritsen in een persoonlijk record: 1.14,21. Op 3 februari 2012 werd ze regerend kampioene kortebaanschaatsen, een schaatswedstrijd op natuurijs over 140 meter.[6]
Tijdens het NK Sprint 2015 eindigde Van Riessen als tweede en wist ze naast het WK Sprint zich tevens te plaatsen voor het WK Afstanden in Thialf op de 500 en 1000 meter. Een paar maanden later besloot ze om afscheid te nemen van schaatsploeg LottoNL-Jumbo, zich te focussen op het baanwielrennen voor de Olympische Zomerspelen in 2016 en daarna terug te keren naar het schaatsen voor de Winterspelen in 2018.[7] Na haar deelname aan de spelen in Rio de Janeiro zou ze echter niet meer op het ijs terugkeren.[8]
Baanwielrennen
Elis Ligtlee en Laurine van Riessen (r.) winnen in 2015 brons bij de teamsprint op het EK in Grenchen
In 2014 benaderde het NOC*NSF een aantal sporters uit verschillende disciplines om mee te doen aan een test bij de nationale ploeg bij het baanwielrennen van trainer René Wolff. Van Riessen bleek de beste kandidaat om Elis Ligtlee op gang te brengen. Op 25 maart 2015 maakte Van Riessen bekend zich het komende anderhalf jaar te richten op het wielrennen richting de Olympische Zomerspelen in Rio de Janeiro in 2016.[7]
In oktober 2015 maakte Van Riessen in het Zwitserse Grenchen haar EK-debuut als baanwielrenster,[9] ze won met Ligtlee een bronzen medaille op de teamsprint. Dat Van Riessen een verdienstelijk baanwielrenster is, bewees ze ook op het NK Baanwielrennen 2015, waar ze zowel de sprint, de 500 meter tijdrit als de keirin op haar naam wist te schrijven.
Op de keirin eindigde ze als negende en met wielerpartner Elis Ligtlee vijfde op de teamsprint in een Nederlands record. Op 22 september 2016 besloot ze daarom ook definitief voor wielrennen te kiezen richting de Olympische Zomerspelen 2020 in Tokio.[10] Op 12 november 2017 won Van Riessen zilver op de sprint; Kristina Vogel ging ervandoor met het goud.[11] In augustus 2021 werd ze namens Nederland samen met Shanne Braspennincx vierde in de teamsprint op de Olympische Spelen in Tokio.[12] Drie dagen later kwam ze in de kwartfinale van het onderdeel keirin zwaar ten val: ze liep meerdere gebroken ribben, een gebroken sleutelbeen en een longkneuzing op.[13] De finale van de keirin werd gewonnen door Braspennincx.
Milton International Challenge: 1e sprint, 500m en keirin
2017
2 500m 1 Keirin 1 sprint 3 teamsprint
International track meeting Gent: 1e sprint en keirin WB Manchester: 2 sprint en 3 Keirin WB Milton: 3 Sprint en 2 teamsprint Dublin International:1e sprint en keirin
.jpg)
