Liebaert was een zoon van Auguste Liebaert en Louise Peel. Hij trouwde in 1874 met Marie Debontridder (1852-1916). Ze hadden twee zoons en een dochter die trouwde met volksvertegenwoordiger en senator Jean Mahieu.
Hij promoveerde tot doctor in de rechten (1870) en tot doctor in de politieke en administratieve wetenschappen (1871) aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij vestigde zich als advocaat in Brussel en vervolgens in Kortrijk.
In 1890 werd hij verkozen tot volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Kortrijk en vervulde dit mandaat tot in 1919. Hij werd in 1919 verkozen tot senator voor hetzelfde arrondissement, om van 1925 tot 1929 als gecoöpteerd senator te zetelen.
Liebaert doorliep gedurende twaalf jaar een gevarieerde ministeriële carrière, als: