Van 1977 tot 1996 werkte hij als assistent professor aan de Universiteit van Amsterdam, onder andere bij Gerard de Zeeuw. In 1997 werd hij benoemd tot hoogleraar Methoden en technieken van sociaal wetenschappelijk onderzoek aan de Universiteit Utrecht, ter gelegenheid waarvan hij een inaugurale rede uitsprak getiteld "Er is nieuws onder de zon : nieuwe oplossingen voor oude problemen". Hox is verder betrokken bij de "Interuniversity Graduate School of Psychometrics and Sociometrics" (IOPS).
Bij Hox is onder andere Ger Snijkers gepromoveerd.
Werk
Hox' onderzoeksinteresses liggen op het gebied van de kwaliteitsborging van survey-onderzoek en van de multiniveau-analyse van hiërarchisch gestructureerde gegevens. In multiniveau-analyse wordt verondersteld dat de te onderzoeken data een hiërarchische ofwel gelaagde structuur hebben. Speciale modelleertechnieken zijn ontwikkeld om deze data in kaart te brengen. Door het gebruik van deze technieken kan de kwaliteit van gegevens verkregen door surveys veelal aanzienlijk worden verbeterd.[1]
Publicaties
Hox publiceerde enige boeken[2] en meerdere artikelen[3]. Een selectie:
1984. Sociale wenselijkheid bij postenquêtes : onbedoelde effecten van het Dillman systeem. Met Edith de Leeuw en Toin Duijx.
1986. Het gebruik van hulptheorieën bij operationalisering : een studie rond het begrip subjectief welbevinden. Proefschrift Universiteit van Amsterdam.
"Discussion of "Analysis of variance--why it is more important than ever by A. Gelman." Met Herbert Hoijtink. In: Annals of statistics Vol. 33, No. 1, 40-43 (2005)