De Jermak (Russisch: Ермак) (ook Ermak) was een Russischeijsbreker, vaak aangehaald als de eerste echte ijsbreker. De romp was versterkt en gevormd om over en door pakijs te breken.
De Jermak was uitgerust met zes op steenkool gestookte stoomketels en vier drievoudige expansie-stoommachines met een totaal vermogen van 5.500 kW of 7.500 pk.[1] Het had aanvankelijk vier schroeven, drie achter en een boegschroef. Dit laatste was geen gelukkige keuze, de schroef beschadigde bij het breken van het ijs en werd snel verwijderd. In de ruimen kon zo'n 3.900 ton steenkool worden meegenomen.[1] Het schip kon een maximale snelheid halen van 14 knopen.[1] De bemanning telde 112 personen en vergeleken met moderne ijsbrekers had de Jermak een heel kleine opbouw.
Het schip werd bekend door de redding van het Russische slagschip Generaal-Admiraal Apraksin en vijftig gestrand Finse vissers eind april 1900 in de Finse Golf. Tijdens de reddingsmissie werd een van de eerste radio-uitzendingen ooit gemaakt met behulp van door Aleksandr Popov ontwikkelde techniek.[bron?]
In 1936 werd het werkterrein verlegd naar de Noordelijke IJszee. De regering gaf prioriteit aan de ontwikkeling van de Noordoostelijke doorvaart. In de zomer van 1936 begeleidde de Jermak en de ijsbreker Lenin diverse vrachtschepen en marineschepen van de Sovjet vloot in het Verre-Oosten naar Moermansk.[1] In juni 1941 lag de Jermak bij Sint-Petersburg. Door de Duitse veroveringen was de Jermak opgesloten en werd het bij de Baltische Vloot gevoegd.[1] Pas in 1949 verliet de Jermak de Oostzee om weer in de Noordelijke IJszee dienst te doen. In het voorjaar van 1949 had het schip nog groot onderhoud gekregen Antwerpen en was aangepast aan de eisen van die tijd.[1]
In 1963 werd het schip, na 65 jaar dienst, uit de vaart genomen en in 1964 gesloopt.[1]
